Ahududu

Vikipedi, özgür ansiklopedi

?Ahududu

Bilimsel sınıflandırma

Alem:	Plantae
Şube:	Magnoliophyta
Sınıf:	Magnoliopsida
Takım:	Rosales
Familya:	Rosaceae
Cins:	Rubus
Alt cins:	Idaeobatus
Tür:	R. idaeus

Binominal adı

Rubus idaeus
L.

Ahududu (Rubus idaeus), Gülgiller familyasından, yaz ve sonbahar mevsiminde kırmızı renkli ve tatlı meyveler veren bir bitkidir.

Genelde ormanların açık verdiği yerlerde veya önceden yangın ya da ağaç kesimi ile açılan alanlarda büyür. Ahududu çiçeği, arılar için temel bir nektardır. Nemli iklime sahip bölgelerde kolayca üretilebilir, ve kesilmedikçe kendiliğinden ürer.

İki türü ticari olarak mevcuttur: yazın çok kısa bir dönemde yetişen vahşi türü, ve sürekli meyve veren türü.

Ahududu yaprakları, taze veya kurutulmuş olarak bitki çaylarında kullanılır. Yaprakları 3lü veya 5li gruplar halinde bulunur ve altları gümüş-beyaz renktedir.

[değiştir] Yetiştirilmesi

Ahududu, taze ürünler pazarı ve ticari işleme için yetiştirilir. Geleneksel olarak yaz sonu mahsülü olan ahududu, yeni bir teknoloji, çeşitlilik ve yenilikler sayesinde tüm yıl boyunca tüketilebilir. Ahududunun tam olgunluğuna erişebilmesi için bol güneş ışığı ve suya ihtiyacı vardır. Kuş dışkısı ile yayılan tohumlarla ahududular bahçelerde sık sık yabani ot olarak baş gösterirler.

Ahududuların yetiştirilmesine normalde kışın dip sürgünlerden başlanır. Bu sürgünler bir metre aralıklarla verimli, iyi kanalize edilmiş topraklara ekilmelidir. Dikimden önce toprağı derinlemesine kazarak ve gübre gibi organik maddeler ekleyerek hazırlayın.

İlk sene, bitkinin rezervlerini depolaması ve büyüyebilmesi için bütün çiçekleri toplayın. İkinci seneden itibaren bir önceki senin fidanları ilkbaharda çiçeklenecek ve yazın meyveler olgunlaşacaktır. İlkbahar ve yaz boyunca bitkiyi iyi sulayın, fakat sonbahar döneminde su miktarını azaltın. Bu, fidanların kışı geçirebilmeleri için sertleşmekerini sağlayacaktır.

Kış boyunca eski çiçeklenmiş fideleri toprak seviyesinde budayın. Yeni fidelerin de küçük ve zayıf olanlarını ayıklayın. Birbirilerine çok yakın büyüyen fideleri sökün, fidelerin arasında 10-15 cm mesafe olmalıdır. Çoğu ahududu çeşidinin kazığa bağlanması gerekecektir.

Ahududular kuvvetlidir ve biraz istilacı olabilirler. Bitkinin biraz uzağında sürgün verebilirler. İlkbaharda bitkinin sınırlarını işaretleyin ve bu bölgeyi bir bel ile kazın. Bu işlem sürgünleri ayıracaktır. Bölgenin dışındaki sürgünleri kazıp çıkarın.

Koyu kırmızı rengini almış ve göbeğine dokunulan meyveleri toplayın. Meyveler bu zamanlarında en tatlı hallerine ve olgunluğa erişmiştir. Fazla meyvelerden ahududu reçeli yapılabilir veya bu meyveler dondurulabilirler.

[değiştir] Irkları

Son yıllarda yapılan iyileştirme çalışmalarıyla dikensiz ve destek gerektirmeyen dik boylu kültür ırkları elde edilmiştir. Ayrıca Rubus cinsinin diğer üyeleriyle yapılan çaprazlamalar sonucunda çok sayıda hibridler elde edilmiştir.

Siyah ahududu (Rubus occidentalis) Kuzey Amerika'ya özgü farklı bir bitki türüdür. Farklı yörelerde ahududu olarak adlandırılan diğer Rubus türleri şunlardır:

Kuzey ahududu (Rubus arcticus)
Kokulu ahududu (Rubus odoratus)
Şarap ahududusu (Rubus phoenicolasius)
Beyaz kabuklu ahududu (Rubus leucodermis)

[değiştir] Resim galerisi

Ahududu (kızıl) - suluboya, 1892	Ahududu (siyah) - suluboya, 1893	Ahududu ve yabanarısı	Ahududu meyveleri
Siyah ahududu (Rubus occidentalis)	Kızıl, mor, siyah ve albino ahududu	Rubus occidentalis - yaprağın alt yüzü gümüş beyazdır	Böğürtlen - yaprağın alt yüzü yeşildir
5 yapraklı yabani kızıl ahududu	Yabani mor ahududu	Yabani albino ahududu	Mor çiçekli ahududu
İlk yılda ahududu fideleri meyve vermez	Farkli büyüklükte ahududu yaprakları