Zakierzoński Kraj
Z Wikipedii
Ten artykuł wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji. Aby uczynić go weryfikowalnym, należy podać odnośniki do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach.
Więcej informacji co należy poprawić, być może znajdziesz w dyskusji tego artykułu lub na odpowiedniej stronie. W pracy nad artykułem należy korzystać z zaleceń edycyjnych. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.
Możesz także przejrzeć pełną listę stron wymagających dopracowania.
Zakierzoński Kraj - nazwa nadana przez Ukraińców terenom leżącym na zachód od tzw. Linii Curzona (używana jest również nazwa Zakierzonia).
Termin "Zakierzoński Kraj" obejmuje znaczną część obszaru obecnego województwa podkarpackiego oraz części małopolskiego i lubelskiego, a więc tereny zamieszkałe w dużym procencie przed II wojną światową przez ludność ukraińską i rusińską (Łemkowie, Bojkowie).
Tę nazwę nosiły również w strukturze organizacyjnej OUN i UPA tereny znajdujące się na terenie Polski.
Spis treści |
[edytuj] Obszar
Za etnicznie ukraińskie ziemie Ukraińcy uznawali przed II wojną światową m.in. obecne powiaty:
- bieszczadzki,
- sanocki,
- leski,
- krośnieński,
- jasielski,
- nowosądecki wraz z Krynicą,
- przemyski,
- rzeszowski z Rzeszowem,
- przeworski,
- jarosławski,
- łańcucki,
- kolbuszowski (wschodnia część powiatu z należącym doń wówczas Sokołowem)
- niżański (wschodnia część powiatu z Rudnikiem nad Sanem i Ulanowem, także położonym nad Sanem).
Za swoje ziemie etniczne uważali również wschodnią część województwa lubelskiego z dzisiejszymi powiatami:
aż po Lublin.
Koncepcja "Zakierzonii" w składzie "Wielkiej Ukrainy" była realizowana przez nacjonalistów ukraińskich do roku 1947. Kres działalności OUN i UPA na tym terenie położyła Akcja "Wisła" w 1947 oraz działalność NKWD.
Aktualnie skrajne elementy nacjonalistów ukraińskich (KUN) wysuwają nadal podobne roszczenia terytorialne [1],.
[edytuj] Granice
Granice wyznaczały :
- północną - Biała Podlaska
- zachodnią - miejscowości Kozły, Horodyszcze, Parczew, Ostrów, Rejowiec, Rakołupy, Różaniec, Cieplice, Dynów, Brzozów, Rymanów, Jasło, Grybów koło Muszyny.
- południową - granica polsko-czechosłowacka
- wschodnią - granica polsko-radziecka
[edytuj] Przypisy
- ↑ już w 1941 roku Włodzimierz Kubijowicz złożył na ręce gubernatora Hansa Franka oświadczenie, w którym domagał się wydzielenia w Generalnym Gubernatorstwie terenu, który Ukraińcy traktowaliby jako własny etnograficznie. Terytorium to miałoby być wpierw oczyszczone z ludności pochodzenia polskiego. Grzegorz Motyka "Tak było w Bieszczadach. Walki polsko-ukraińskie w Polsce 1943-1948", Warszawa 1998 str. 86
