Wielka Armada
Z Wikipedii
Wielka Armada — flota hiszpańska biorąca udział w wyprawie na Anglię, w 1588 została zniszczona.
Spis treści |
[edytuj] Powstanie Wielkiej Armady
W drugiej połowie XVI wieku angielskie okręty prowadziły działania kaperskie na hiszpańskich liniach komunikacyjnych. Oficjalnie wojna między Hiszpanią a Anglią wybuchła w 1587 r. Rok później Hiszpanie zorganizowali wielką flotę.
[edytuj] Charakterystyka
Flota ta składała się z 124 wielkich okrętów z 1100 działami. Na statki zaokrętowano 27000 ludzi, z czego połowę stanowili żołnierze. Armada płynęła szykiem półksiężyca, jaki stosowano np. w bitwie pod Lepanto. Szyk ten był zły dla przeważających w zespole okrętów żaglowych, a poza tym okrętów było zbyt dużo, aby sprawnie nimi dowodzić. Ponadto jeszcze cała Niezwyciężona Armada płynęła z prędkością najwolniejszych okrętów - 3 węzły (ok. 5,5 km/h. Wielka Armada nie była zdolna do wykonania jakiegokolwiek manewru.
[edytuj] Flota angielska
Nie była tak silna jak Wielka Armada ale była nowocześniejsza, działa o większym zasięgu. Została podzielona na niewielkie zespoły pod dowództwem admirałów Karola Howarda i Francisa Drake'a. Grupy te prowadziły działania na hiszpańskich liniach komunikacyjnych, zaś z oficjalnym wybuchem wojny dostały rozkaz powrotu do baz.
[edytuj] Zmagania
[edytuj] Początek zmagań
Anglicy nadal rozwijali system korsarski. Po sformowaniu Wielkiej Armady grupy okrętów angielskich zostały skierowane do atakowania skrzydłowych i końcowych okrętów hiszpańskich. Podczas tych napadów Hiszpanie stracili kilka okrętów i dość dużo ludzi. Anglicy zaś nie ponieśli prawie żadnych strat.
[edytuj] Przybycie Wielkiej Armady na wody angielskie
27 lipca Wielka Armada przybyła na redę Calais. Jej szeregi były przerzedzone, a ludzie wyczerpani. Następnej nocy nocy Anglicy, korzystając z pomyślnego wiatru, wypuścili na zakotwiczoną Armadę 8 branderów. Hiszpanie pośpiesznie rąbali liny kotwiczne i w panice uchodzili na morze, gdzie czekali na nich Anglicy i Holendrzy, którzy niszczyli i przechwytywali pojedyncze okręty. Po tym ataku dowódca Wielkiej Armady, książę Medina Sidonia, postanowił doprowadzić do stoczenia generalnej bitwy.
[edytuj] Bitwa pod Gravelines
29 lipca Hiszpanie stracili 16 dalszych okrętów, hołdowali bowiem abordażowi, zaś artylerię traktowali jako uzbrojenie pomocnicze. Po przegranej bitwie książę Sidonia zrezygnował z wyprawy.
[edytuj] Ostateczna zagłada
Dowódcy hiszpańscy zdecydowali na się na odwrót dookoła Wysp Brytyjskich. Był to ostatni błąd, którym przypieczętowano całkowitą klęskę Armady.
[edytuj] Podsumowanie
Utrata dominacji na morzu na rzecz Anglików.
