Wacław Barcikowski

Z Wikipedii

Wacław Barcikowski (10 października 1887 w Warszawie - 2 maja 1981 w Warszawie), działacz państwowy i polityczny, prawnik.

Pochodził z rodziny inteligenckiej; 1918 ukończył studia na Uniwersytecie Moskiewskim. Był wieloletnim działaczem SD i pełnił liczne funkcje w kierownictwie partii - 1945-1958 członek Centralnego Komitetu, 1945-1958 członek Prezydium CK, 1945-1954 członek Komitetu Politycznego CK, 1945-1949 I wiceprzewodniczący CK, 1949-1956 przewodniczący CK SD.

1919-1924 pracował w sądownictwie, następnie jako adwokat; działał w ruchu oporu, m.in. jako dowódca Polskiej Ludowej Akcji Niepodległościowej (PLAN) i przewodniczący Naczelnego Komitetu Ludowego (1943-1944).

1945-1956 Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego, 1945-1947 członek Prezydium KRN, 1947-1952 wicemarszałek Sejmu Ustawodawczego i członek Rady Państwa, 1952-1956 zastępca przewodniczącego Rady Państwa. W grudniu 1956 wycofał się z życia politycznego.

1945-1956 był posłem do KRN, na Sejm Ustawodawczy oraz Sejm PRL I kadencji, 1947-1952 przewodniczący Komisji Prawniczej i Regulaminowej w Sejmie Ustawodawczym, 1948-1952 przewodniczący Klubu Poselskiego SD.

Wacław Barcikowski był dziadkiem byłego szefa ABW Andrzeja Barcikowskiego i ojcem Władysława Barcikowskiego, znanego lekarza wojskowego.