Tyr (miasto)
Z Wikipedii
Tyr (obecny Sur) to miasto w południowym Libanie na wybrzeżu Morza Śródziemnego. Jego nazwa znaczy "skała". W języku fenickim Ṣur, w akadyjskim Ṣurru, po hebrajsku צר Ṣōr, po grecku Τύρος Týros, po arabsku as-Sūr).
Najstarsze znane ślady osadnictwa pochodzą z około 1500 roku p.n.e., ale przyjmuje się za Herodotem, że miasto zostało założone około roku 2700 p.n.e.
Tyr był głównym ośrodkiem kultu Baala-Melkarta. Słynął też z produkcji rzadkiego rodzaju purpury zwanej tyryjską. Kolor ten w wielu kulturach starożytnych był zastrzeżony dla rodzin królewskich albo co najmniej szlacheckich.
Poczynając od X w. p.n.e., po splądrowaniu pobliskiego Sydonu, miasto zajęło jego miejsce i stało się głównym ośrodkiem w Fenicji, kolonizującym odległe tereny Morza Śródziemnego. Handel całego świata skupiał się w jego magazynach. Tyryjscy kupcy przemierzali wody Morza Śródziemnego i założyli swoje kolonie na wyspach Morza Egejskiego, w Grecji, na północnych wybrzeżach Afryki (np. Kartaginę w IX w. p.n.e.), na Sycylii i Korsyce, w Hiszpanii – Tartessos, a nawet poza słupami Herkulesa – Kadyks.
Tyr składał się z dwóch różnych części: skalistej fortecy na stałym lądzie nazywanej "Starym Tyrem" i miastem, wybudowanym na małej, skalistej wysepce około 800 metrów od brzegu. To warowne miejsce było oblegane przez asyryjskiego króla Salmanasara III, którego wspierali Fenicjanie z innych miast przez pięć lat. Królowi Babilonii Nabuchodonozorowi zdobycie Tyru zajęło zaś trzynaście lat (586-573 p.n.e.).
W 332 p.n.e. miasto zdobył władca Macedonii Aleksander III Wielki po siedmiomiesięcznym oblężeniu podczas którego wybudował on groblę łączącą wyspę ze stałym lądem. Mimo tej klęski Tyr utrzymał duże znaczenie handlowe aż do czasów chrześcijańskich.
Od 286 p.n.e. miastem władali Ptolemeusze, od 197 p.n.e. dostało się w ręce Seleucydów. Od 64 p.n.e. znajdowało się pod władzą Rzymu. Przez cały ten czas odgrywało ważną rolę jako ośrodek handlowy i produkcyjny.
W Tyrze powstała wspólnota kościelna pierwszych chrześcijan zaraz po śmierci św. Szczepana, a św. Paweł, po powrocie ze swojej trzeciej podróży misyjnej, spędził tu tydzień na rozmowach z uczniami.
W 638 miasto opanowali Arabowie. Zdobyte po pierwszej krucjacie przez chrześcijan, w latach 1124-1291 znajdowało się pod rządami krzyżowców. Było jednym z najważniejszych miast Królestwa Jerozolimskiego. W 1291 odbite przez Mameluków.
Od pierwszej połowy XVI w. należało do imperium osmańskiego. Pod władzą Turków utraciło znaczenie.
[edytuj] Lista królów Tyru
- Abibaal
- Hiram I (969 p.n.e.-936 p.n.e.)
- Baal-eser I (935 p.n.e.-919 p.n.e.)
- Abdastrato (918 p.n.e.-910 p.n.e.)
- Ithobaal I (887 p.n.e.-856 p.n.e.)
- Baal-eser II (855 p.n.e.-830 p.n.e.)
- Mattan II (829 p.n.e.-821 p.n.e.)
- Pigmalion z Tyru (820 p.n.e.-774 p.n.e.)
- Ithobaal II (750 p.n.e.-740 p.n.e.)
- Hiram II (739 p.n.e.-730 p.n.e.)
- Mattan II (730 p.n.e.-729 p.n.e.)
- Elulaios (Luli) (729 p.n.e.-694 p.n.e.)
- Baal I (680 p.n.e.-640 p.n.e.)
- Ithobaal III (591 p.n.e.-573 p.n.e.)
- Baal II (573 p.n.e.-564 p.n.e.)
- Yakinbaal (564 p.n.e.)
- Chelbes (564 p.n.e.-563 p.n.e.)
- Abbar (563 p.n.e.-562 p.n.e.)
- Mattan III i Ger Ashthari (562 p.n.e.-556 p.n.e.)
- Baal-eser III (556 p.n.e.-555 p.n.e.)
- Mahar-Baal (555 p.n.e.-551 p.n.e.)
- Hiram III (551 p.n.e.-532 p.n.e.)
