Thomas Morgenstern
Z Wikipedii
| Pseudonim | Morgi |
| Państwo | Austria |
| Miejsce zamieszkania | Spittal |
| Wzrost | 180 cm |
| Waga | 65 kg |
| Języki | angielski, niemiecki |
| Klub | SV Villach |
| Debiut w Pucharze Świata | 51 Turniej Czterech Skoczni, Oberstdorf |
| Trener | Martin Wiegele |
| HISTORIA ZAWODÓW | |
|---|---|
| Zwycięstwa w zawodach Pucharu Świata | 2 |
| Ostatnie zwycięstwo | Lillehammer 2006 |
| Zwycięstwa w konkursach drużynowych PŚ | 2 |
| Ostatnie zwycięstwo drużynowe | Lahti 2006 |
| MIEJSCA NA ŚWIATOWYCH LISTACH RANKINGOWYCH | |
| Najwyższe miejsce w klasyfikacji generalnej PŚ | 5 |
| Aktualne miejsce w klasyfikacji generalnej PŚ | - |
| IGRZYSKA OLIMPIJSKIE | |
| Turyn 2006 indywidualnie K-125 | złoty medal |
| Turyn 2006 drużynowo K-125 | złoty medal |
Thomas Morgenstern (ur. 30 października 1986 roku w Spittal an der Drau) – austriacki skoczek narciarski, indywidualny i drużynowy mistrz olimpijski z dużej skoczni K-125 na Zimowych Igrzyskach 2006. Ceniony przez komentatorów za umiejętność zachowania nienagannej sylwetki w locie, dobry styl lądowania i bardzo silne odbicie.
Spis treści |
[edytuj] Rodzina
Thomas pochodzi ze sportowej rodziny. Jego dziadek był skoczkiem narciarskim, a wujek zdobył siódme miejsce na olimpiadzie w 1976 roku w slalomie. Ojciec także uprawiał narciarstwo. Austriak debiutował w Pucharze Świata w konkursie w Oberstdorfie na 51 Turnieju Czterech Skoczni. Zawody zakończył na dziewiątym miejscu.
Ma dwie starsze siostry, Christinę i Verenę. Od kilku lat jako swoją narzeczoną przedstawia dziewczynę o imieniu Christina.
[edytuj] Przebieg kariery
Już jako nastoletni junior odniósł kilka znaczących sukcesów. Wygrał dwa konkursy Pucharu Kontynentalnego w Lahti i Libercu. Został jednym z najmłodszych skoczków, którzy triumfowali w konkursach Pucharu Świata.
[edytuj] 2002/2003
W sezonie 2002/2003 Thomas Morgenstern rozpoczął swoją zawodową karierę. Zadebiutował na skoczni w Oberstdorfie podczas 51 Turnieju Czterech Skoczni. W pierwszym konkursie zajął dziewiąte miejsce. W Garmisch-Partenkirchen był dwudziesty piąty, a w Innsbrucku dwunasty. Naljepszy wynik osiągnął w Bischofshofen, gdzie ukończył zawody na szóstym miejscu. TCS zakończył na dziesiątym miejscu.
11 stycznia wystartował w zawodach Pucharu Świata w Libercu i pod nieobecność czołowych zawodników świata wygrał rywalizację. Było to jego pierwsze zwycięstwo w konkursie PŚ; został jednocześnie drugim zawodnikiem w rankingu najmłodszych triumfatorów. Na dwóch kolejnych zawodach w Zakopanem zajmował siódme i dwunaste miejsce.
W Oslo był trzynasty, podobnie w drugim konkursie w Lahti (w pierwszym odnotował lepszy start, zajmując dziewiąte miejsce). W Norwegii wraz z Widhoelezlem, Lieglem i Nagillerem wywalczył pierwsze miejsce w konkursie drużynowym.
Na zakończenie sezonu na mamuciej skoczni w Planicy zajmował ósme i dziewiąte miejsce, drużynowo trzecie. Po tych konkursach znajdował się na dwudziestym miejscu w klasyfikacji generalnej skoczków z dorobkiem 385 punktów. W każdym konkursie kwalifikował się do drugiej serii; średnio zajmował dziesiąte miejsce.
W tym samym sezonie Austriak wziął udział w czterech konkursach Pucharu Kontynentalnego. Trzy z nich (dwukrotnie Liberec i Lahti) wygrał, a raz był drugi. W klasyfikacji końcowej zajmował osiemnastą pozycję.
Na mistrzostwach świata w Val di Fiemme zajął szesnaste miejsce, uzyskując odległości 95,5 oraz 96,5 metra. Wygrał mistrzostwa świata juniorów, skacząc 118,5 oraz 115 metrów. –
W Letniej Grand Prix wygrał drużynowy konkurs w Hinterzarten (razem z Widhoelzlem, Schwarzenbergerem i Hoellwarthem).
[edytuj] 2003/2004
Sezon 2003/2004 Thomas rozpoczął od zwycięstwa w Letniej Grand Prix. W Hinterzarten wygrał, w Courchevel był drugi. W kolejnych dwóch konkursach zajmował ósme i dwudzieste miejsce. Ostatecznie zdobył 223 punkty, co pozwoliło mu zachować pozycję lidera w klasyfikacji generalnej LGP. Drużynowo zajmował pierwsze miejsce w Hinterzarten oraz drugie w Zakopanem.
W pierwszym zimowym konkursie w Kuusamo zajął dziewiątą pozycję. W drugim, przy bardzo silnie wiejącym wietrze, miał poważny upadek. Popełnił błąd przy wybiciu z progu, następnie przekoziołkował ponad bulą i upadł na kręgosłup. Trafił do szpitala z podejrzeniem wstrząśnienia mózgu. Oprócz tego złamał palec u ręki.
Zawodnik powrócił do rywalizacji w Turnieju Czterech Skoczni. W jednym ze skoków treningowych ustanowił rekord skoczni Schattenberg Schanze, który został jednak poprawiony. Ostatecznie zajął w zawodach drugie miejsce. W kolejnych konkursach TCS był ósmy, siódmy i czwarty. Turniej zakończył na czwartym miejscu w generalnej klasyfikacji.
W Libercu w pierwszym konkursie stanął na drugim stopniu podium, dzień później był czwarty. Taki sam rezultat osiągnął w Zakopanem, w drugim konkursie był dziewiąty. Na japońskich obiektach zajmował piąte miejsce (Hakuba), siedemaste i szóste miejsce (Sapporo). W Willingen był dwunasty, a w Salt Lake City – szósty. W Niemczech zajął szóste miejsce w konkursie drużynowym.
Wziął udział w Turnieju Nordyckim. W Lahti zajął dwunastą pozycję, w Kuopio był dziewiąty, w Lillehammer – dwunasty, a w ostatnim konkursie (Oslo) uplasował się na dziesiątym miejscu. Ostatecznie zajął w turnieju dziewiąte miejsce (858.9 pkt). W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata zajmował szóstą pozycję. Zajął piąte miejsce w konkursie drużynowym w Lahti.
W lutym 2004 został Wicemistrzem Świata Juniorów (przegrywając z Polakiem Mateuszem Rutkowskim). Mistrzostwa świata w lotach zakończył na trzynastej pozycji (w dwóch konkursach w Planicy zajmował dziewiętnaste i trzecie miejsce).
[edytuj] 2004/2005
Thomas wystartował w siedmiu konkursach z cyklu Letniej Grand Prix. W Hinterzarten zajął drugie miejsce, w Courchevel był czwarty. W Zakopanem zajął dziewiętnastą pozycję. W Val di Fiemme był szesnasty, a w Innsbrucku dziesiąty. Na skoczni w Hakubie dwukrotnie zajmował piąte miejsce. W klasyfikacji generalnej został uplasowany na czwartej pozycji (273 punkty).
Sezon zimowy rozpoczął od piątego i siódmego miejsca w Kuusamo. W Trondheim zajmował piątą i osiemnastą pozycję. Trzynasty i siódmy był w Harrachovie, a drugi i dwudziesty drugi w Engelbergu.
Turniej Czterech Skoczni rozpoczął od jedenastej pozycji w Oberstdorfie. W Ga-Pa znacznie poprawił swoje miejsce – był drugi, a w Innsbrucku czwarty. W Bischofshofen wylądował na piątej pozycji i zajął trzecie miejsce w generalnej punktacji zawodów (wyprzedzając o pół punktu Adama Małysza).
W niemieckim Willingen zajął dziewiętnaste miejsce. Drużynowo stanął na najniższym stopniu podium. Na mamuciej skoczni w Bad Mitterndorf był czwarty i piąty. Kolejne zawody, w Titisee-Neustadt zakończył na trzeciej i szóstej pozycji. W Zakopanem dwukrotnie był dwunasty, a w japońskim Sapporo drugi i trzeci. Próbę przedolimpijską w Pragelato zakończył na trzecim miejscu, drużynowo (z Widhoelzem, Loitzlem i Hoellwarthem) zwyciężył.
Turniej Nordycki rozpoczął od trzeciego miejsca w Lahti indywidualnie i takiego samego drużynowo. W Kuopio był już jednak trzynasty, a w Lillehammer osiemnasty. W zawodach kończących turniej (Oslo) zajął szóstą pozycję. W klasyfikacji znalazł się na ósmym miejscu.
Na słoweńskim mamucie zajął najpierw dwunaste miejsce, dzień później był dwudziesty szósty (najniższe miejsce w sezonie). W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata zajmował siódme miejsce (1138 punktów).
Nienajlepsze skoki zaprezentował na Mistrzostwach Świata w Oberstdorfie, na dwóch skoczniach zajmował osiemnaste (na mniejszej) i piętnaste (na większej) miejsce. Drużynowo odniósł zwycięstwo.
[edytuj] 2005/2006
Na początku turnieju Letniej Grand Prix Thomas Morgenstern zajął trzecie miejsce w zawodach w Hinterzarten. W Einsiedeln był piąty, a we francuskim Courchevel wygrał. W Zakopanem osiągnął drugi rezultat, a w Val di Fiemme był ósmy. Najsłabszy wynik odnotował w Bischofshofen, gdzie był dwudziesty drugi. W Hakubie uplasował się na trzeciej i drugiej pozycji. Ostatecznie zajął trzecie miejsce w generalnej klasyfikacji.
Skoki zimowe rozpoczął od dwóch szóstych miejsc w Kuusamo. W Lillehammer był dziewiąty i ósmy, a w Harrachovie dziewiąty i dwunasty. W jedynym szwajcarskim konkursie był siódmy.
Wziął udział w Turnieju Czterech Skoczni – w Oberstdorfie był poza czołową trzydziestką (trzydziesty szósty), a w Garmisch-Partenkirchen zajął dwudzieste piąte miejsce. Poprawił rezultaty w Austrii, zajmując czwartą i ósmą pozycję. W generalnej klasyfikacji uplasowany na dwudziestej pozycji.
W styczniu wystartował w Mistrzostwach Świata w Lotach w austriackim Bad Mitterndorf, gdzie zajął miejsca drugie i trzecie i ostatecznie stanął na najniższym stopniu podium w tych zawodach.
Na zakopiańskiej Wielkiej Krokwi był siódmy i trzeci. W Willingen zajął drugie miejsce indywidualnie (wyprzedził go rodak, Andreas Kofler) oraz drużynowo.
Na normalnej olimpijskiej skoczni we włoskim Pragelato zajął dziewiąte miejsce (po pierwszej serii był trzeci). Na skoczni dużej odniósł w zwycięstwo, pokonując o 0,1 punktu swojego rodaka, Andreasa Koflera. Tym samym zdobył swój pierwszy złoty medal olimpijski. Dwa dni później Austria zdobyła złoty medal olimpijski drużynowo (Andreas Widhoelzl, Thomas Morgenstern, Andreas Kofler i Martin Koch).
W pierwszym konkursie Turnieju Nordyckiego w Lahti Austria powtórzyła w tym samym składzie sukces z drużynowego konkursu w Turynie. Pokonała Finlandię i Norwegię. W zawodach indywidualnych Thomas zajął piąte miejsce. W kolejnych stanął na drugim stopniu podium, tuż przed Adamem Małyszem, a za Andreasem Kuettelem. Pucharowa karuzela powróciła do Lillehammer. Austriak typowany był jako jeden z faworytów do zwycięstwa. Po pierwszej serii konkursu prowadził z dużą przewagą punktową nad kolejnymi zawodnikami. Taki wynik dał mu skok na odległość 138 metrów, który był jednocześnie nowym rekordem skoczni (dotyczas należał on do Fina Janne Ahonena). W drugiej serii skoczył 132 metry i zapewnił sobie zwycięstwo w konkursie. Stanął na drugim stopniu podium w Oslo (za Adamem Małyszem). Po raz pierwszy w karierze triumfował w Turnieju Nordyckim.
W słoweńskich zawodach kończących sezon (Planica) uplasował się na dziewiątej i trzynastej pozycji. Ostatecznie zajął piąte miejsce w generalnej klasyfikacji Pucharu Świata.
[edytuj] 2006 / 2007
W połowie roku Thomas przeszedł operację kontuzjowanego kolana. Wystąpił tylko w czterech zawodach, zaliczanych do cyklu Letniego Grand Prix. Były to imprezy w Zakopanem, Kranj, Kligenthal i Oberhofie. Najlepszą pozycję - szóstą - zajął w ostatnim konkursie. Uplasował się na dwudziestym szóstym miejscu w klasyfikacji generalnej LGP, zdobywając łącznie 96 punktów. Za każdym razem awansował do czołowej trzydziestki rozgrywek.
Zimowy sezon 2006 rozpoczął od dwudziestego drugiego miejsca na zawodach w Kuusamo, w których warunki atmosferyczne były niesprzyjające skokom. Został jedynym zawodnikiem z czołowej piętnastki skoczków na koniec poprzedniego sezonu, którzy tego dnia zdobyli punkty do klasyfikacji Pucharu Świata. Tydzień później w Lillehammer zajął trzecie i dwunaste miejsce, co pozwoliło mu znaleźć się wśród najlepszych piętnastu skoczków klasyfikacji (prowadzenie objął Simon Ammann).
[edytuj] Odniesione zwycięstwa
[edytuj] Zwycięstwa indywidualne
Puchar Świata
| Data | Zawody | I skok | II skok | Nota |
| 11 stycznia 2003 |  Liberec |
131 m | 129 m | 271 pkt |
| 10 marca 2006 |  Lillehammer |
138 m | 132 m | 289 pkt |
Letnie Grand Prix
| Rok | Zawody | I skok | II skok | Nota |
| 2003 |  Hinterzarten |
109 m | 107,5 m | 289 pkt |
| 2005 |  Courchevel |
127 m | 127 m | 262,7 pkt |
Puchar Kontynentalny
| Rok | Zawody | I skok | II skok | Nota |
| 2002 |  Lahti |
124 m | 132 m | 278,2 pkt |
| 2002 | Liberec |
129 m | 139 m | 278,9 pkt |
| 2002 | Liberec |
124,5 m | 129,5 m | 260,7 pkt |
Mistrzostwa Świata
| Rok | Status | Zawody | I skok | II skok | Nota |
| 2003 | junior |  Solleftea |
118,5 m | 115 m | 261 pkt |
Zimowe Igrzyska Olimpijskie
| Rok | Zawody | I skok | II skok | Nota |
| 2006 |  Pragelato |
133 m | 140 m | 276,9 pkt |
[edytuj] Zwycięstwa drużynowe
- 2002/2003
- Letnie Grand Prix, Hinterzarten (Niemcy)
- 2003/2004
- Letnie Grand Prix, Hinterzarten (Niemcy)
- 2004/2005
- 2005/2006
[edytuj] Klasyfikacje generalne
[edytuj] Ciekawostki
- Nazwisko Morgenstern, przetłumaczone dosłownie z języka niemieckiego oznacza poranną gwiazdę.
- Jego motto życiowe to: Bez ryzyka nie ma zabawy (No risk, no fun).
[edytuj] Zobacz w Wikipedii
- Zimowe Igrzyska Olimpijskie 2006
- Skoki narciarskie na igrzyskach olimpijskich
- Alois Morgenstern
- Letnie Grand Prix w skokach narciarskich
- Mistrzostwa świata w lotach narciarskich
- Turniej Nordycki
- Wyniki sezonu 2005/2006 Pucharu Świata w skokach narciarskich
