Spółgłoska przedniojęzykowo-dziąsłowa
Z Wikipedii
Klasyfikacja spółgłosek |
---|
Spółgłoski wargowe |
Spółgłoski dwuwargowa |
Spółgłoski wargowo-zębowe |
Spółgłoski przedniojęzykowe |
Spółgłoski językowo-wargowe |
Spółgłoski międzyzębowe |
Spółgłoski zębowe |
Spółgłoski dziąsłowe |
Spółgłoski zadziąsłowe |
Spółgłoski z retrofeksją |
Spółgłoski środkowojęzykowe |
Spółgłoski przedniopodniebienne |
Spółgłoski podniebienne |
Spółgłoski tylnojęzykowe |
Spółgłoski miękkopodniebienne |
Spółgłoski języczkowe |
Spółgłoski gardłowe |
Spółgłoski nagłośniowe |
Spółgłoski krtaniowe |
Spółgłoski o podwójnej artykualcji |
Spółgłoski wargowo-podniebienne |
Spółgłoski wargowo-miękkopodniebienne |
Spółgłoski zadziąsłowo-miękkopodniebienne |
Koartykulacja |
labializacja |
palatalizacja |
welaryzacja |
faryngalizacja |
Zobacz też: sposób artykulacji, miejsce artykulacji, narząd artykulacji |
Termin spółgłoska przedniojęzykowo-dziąsłowa odnosi się do sposobu artykulacji spółgłosek polegającego na zbliżeniu przedniej części języka do dziąseł. W ten sposób wymawia się np. /l/, /r/ i angielskie /t/, /d/, /n/.
W większości języków świata spółgłoski /s/ i /z/ są dziąsłowe, ale w językach słowiańskich, w tym w polskim, są one zębowe.
Spółgłoski dziąsłowe mogą być apikalne (czubek języka dotyka dziąseł) lub laminalne (z dziąsłami styka się górna powierzchnia języka). W większości języków /t/, /d/, /l/ i /n/ są apikalne, a /s/ i /z/ są laminalne. Ze spółgłoskami zwartymi laminalnymi mamy do czynienia w języku francuskim. Hiszpańskie /s/ jest apikalne w kastylijskim, ale laminalne w reszcie Hiszpanii i w Ameryce. W języku baskijskim apikalne /s/ i /ts/ są odrębnymi fonemami i kontrastują z laminalnymi (zapisywanymi z i tz).
Zbliżone do spółgłosek dziąsłowych są spółgłoski zadziąsłowe i spółgłoski z retrofleksją