Rosiczka długolistna

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Rosiczka długolistna

Systematyka
Domena	jądrowce
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	naczyniowe
Nadgromada	nasienne
Gromada	okrytonasienne
Podgromada	Magnoliophytina
Klasa	Rosopsida
Podklasa	ukęślowe
Nadrząd	Nepenthanae
Rząd	rosiczkowce
Rodzina	rosiczkowate
Rodzaj	rosiczka
Gatunek	rosiczka długolistna
Nazwa systematyczna
Drosera anglica Hudson 1778

Rosiczka długolistna (Drosera anglicaa Huds., Drosera longifolia L.) – gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny rosiczkowatych. W Polsce występuje głównie na niżu. Roślina dość rzadka.

[edytuj] Charakterystyka

Łodyga: Wzniesiona, bezlistna (pęd kwiatonośny), osiągająca wysokość 5-20, wyjątkowo 30 cm. Wyrasta w okresie maj-czerwiec. Jest mniej więcej dwukrotnie wyższa od wyrastających skośnie liści. Ponieważ rośnie na torfowiskach, które stale przyrastają, również jej pęd nieustannie rośnie – pod powierzchnią torfu występuje długi pęd z poprzednich lat.

Liście: Wyłącznie różyczkowe o blaszce w kształcie wąskiej łopatki, która zbiega klinowato w ogonek liściowy. Długość liści 10-40 mm, szerokość 3-7 mm. Występują przylistki połową swojej długości zrośnięte z ogonkiem liściowym. Na liściach bardzo duże włoski z gruczołami na trzonkach.

Kwiaty: Na szczycie pędu kwiatonośnego zebrane w gronopodobny kwiatostan. 6 wolnych płatków korony barwy białej. Słupek jeden z 6-8 szyjkami. Kwitnie od maja do czerwca, jest owadopylna.

Owoc: Gładka torebka zawierająca liczne i bardzo drobne nasiona. Roślina wiatrosiewna.

Biotop, Wymagania: Torfowiska. Roślina owadożerna przystosowana do życia w siedliskach bardzo ubogich w azot.

[edytuj] Ochrona

Roślina objęta ochroną gatunkową.

[edytuj] Ciekawostki

Nazwa rosiczka pochodzi stąd, że na gruczołach jej liści często zbierają się duże, lśniące krople rosy.
Ponieważ żyje w środowisku ubogim w azot (torfowiska), braki azotu w podłożu uzupełnia owadożernością. Wabi swoje ofiary błyszczącymi kroplami słodkiej cieczy, które są wydzielane na szczytach – czułkach porastających powierzchnie liści. Dzięki zawartości barwników antocyjanowych mają one czerwonawy kolor zwiększający ich atrakcyjność. Jako roślina owadożerna działa aktywnie. Ofiara wchodzi na liść i lepka substancja ją unieruchamia. Powoli pułapka się zamyka. Trwa to około 3 godzin. Wydzielany kwas mrówkowy zaczyna rozpuszczać ciało owada. Uwalniają się dzięki temu cząsteczki białka, które są jakby podnietą dla gruczołów rośliny. Dzięki temu wydziela ona enzymy proteolityczne. Miękkie części ciała ofiary zostają strawione, a powstała z nich ciecz - bogata w substancje odżywcze, ulega wchłonięciu przez roślinę. Po strawieniu ofiary liść otwiera się, a pozostałości zwykle są zdmuchiwane przez wiatr. Ponowne otwarcie następuje po 24 godzinach.