Pistolet maszynowy M3
Z Wikipedii
| M3 | |
 |
|
| Dane podstawowe | |
| Państwo | USA |
| Rodzaj | pistolet maszynowy |
| Historia | |
| Prototypy | 1942 |
| Produkcja seryjna | 1942 - ?? |
| Wyprodukowano | ok. 680 000 egz. |
| Dane techniczne | |
| Kaliber | 11,43 mm |
| Nabój | .45 ACP |
| Magazynek | pudełkowy, 30 naboi |
| Wymiary | |
| Długość | 757/579 mm (z kolbą rozłożoną/złożoną) |
| Długość lufy | 203 mm |
| Masa | |
| broni | 3700 g |
| Inne | |
| Prędkość pocz. pocisku | 280 m/s |
| Szybkostrzelność teoretyczna | 450 strz/min |
| Zasięg skuteczny | 100 m |
M3 Grease Gun - amerykański pistolet maszynowy kalibru .45 ACP z okresu II wojny światowej
Spis treści |
[edytuj] Historia konstrukcji
Pod koniec lat trzydziestych XX wieku armia amerykańska używała pistoletów maszynowych Thompson M1928A1, broni skomplikowanej działającej na zasadzie odrzutu zamka półswobodnego i drogiej w produkcji. Po wybuchu II wojny światowej opracowano nowy pistolet maszynowy Thompson M1 działający na zasadzie odrzutu zamka swobodnego, ale koszty jej produkcji były nadal wysokie. Wiele krajów biorących udział w wojnie posiadało proste w produkcji pistolety, dlatego gdy do rąk Amerykanów trafiły niemieckie MP 40, oraz brytyjskie STENy i Lanchestery rozpoczęto prace nad nową bronią o maksymalnie uproszczonej i taniej konstrukcji.
Nowy pistolet, przyjęty do uzbrojenia w 1942 roku jako M3, opracowali Frederick Sampson (pracownik General Motors, specjalista w zakresie głębokiego tłoczenia) i George Hyde (konstruktor kilku typów pistoletów maszynowych produkowanych w małych seriach w latach trzydziestych). Ze względu na podobieństwo nowej broni do używanej w warsztatach samochodowych smarownicy (ang. grease gun), nazwano ją nieoficjalnie właśnie tym mianem.
Nowa broń w porównaniu z Thompsonem była prostsza w budowie, a tłoczona konstrukcja pozwoliła na masową produkcję. Do zakończenia drugiej wojny światowej wyprodukowano około 646 tysięcy sztuk pistoletów maszynowych M3 i ich zmodernizowanej w 1944 roku wersji M3A1. Produkcję pistoletów maszynowych M3A1 wznowiono w czasie wojny koreańskiej, kiedy wyprodukowano dodatkowo 33200 sztuk.
Jako uzbrojenie pomocnicze załóg pojazdów pancernych M3 były używane do lat 90., a ostatnie egzemplarze znajdowały się na wyposażeniu niektórych jednostek pancernych podczas operacji Pustynna Burza. Ostatecznie w amerykańskich siłach zbrojnych pistolety M3 zostały zastąpione przez karabinki M4, nadal jednak służą jako broń pomocnicza w innych krajach, np. jako broń załóg wozów bojowych i oddziałów specjalnych filipińskiej piechoty morskiej.
[edytuj] Wersje pistoletu maszynowego M3
- M3 - pierwsza wersja seryjna
- M3A1 - wersja zmodernizowana z 1944 roku z wieloma usprawnieniami
- brak korby do napinania zamka, w zamian zamek napinany palcem wkładanym w specjalne wycięcie
- wzmocniona sprężyna powrotna w celu uniknięcia zacięć broni
- większe okno wylotowe łusek
- wzmocnione przyrządy celownicze
- wbudowany w kolbę przyrząd do ładowania magazynków
[edytuj] Opis konstrukcji
Pistolet maszynowy M3 był indywidualną bronią samoczynną działającą na zasadzie odrzutu zamka swobodnego i strzelającą z zamka otwartego. Mechanizm spustowy nie posiadał przełącznika rodzaju ognia, ale ze względu na niską szybkostrzelność 400-450 strzałów na minutę, przy pewnej wprawie można było strzelać także ogniem pojedynczym. Zamek był napinany korbą umieszczoną z prawej strony mechanizmu spustowego, później zastąpioną specjalnym wycięciem na palec. Zasilanie odbywało się z 30 nabojowych magazynków pudełkowych o charakterystycznym kształcie zwężającym się ku górze. Naboje były ułożone w magazynku dwurzędowo, ale przy samej górze magazynek zwężał się i naboje układały się w jeden rząd. Taki sposób umieszczenia amunicji był dużą wadą broni, gdyż wymagał używania specjalnego przyrządu do ładowania magazynków, a ponadto delikatna ich konstrukcja była bardzo wrażliwa na zanieczyszczenia. W późniejszym okresie stosowano plastikowe przykrywki na górną część magazynka, aby chronić je przed zabrudzeniem, a od wersji M3A1 zintegrowano z kolbą przyrząd do ładowania magazynków. Przyrządy celownicze stałe miały postać muszki i celownika przeziernikowego ustawionego na odległość 100 jardów). Kolba metalowa, wysuwana. Na końcu lufy można było zamocować stożkowy tłumik płomieni lub tłumik dźwięku dla celów służb specjalnych.
[edytuj] Bibliografia
- Roy F. Dunlap — Ordnance Went Up Front Samworth Press (1948).
- Thomas B. Nelson — The World's Submachine Guns TBN Enterprises (1977)
- John Weeks — WWII Small Arms Galahad Boooks (1980).
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Opis pistoletu M3A1 Grease Gun i link do polowej instrukcji obsługi broni (en)
- Opis pistoletu M3, oraz wykaz dodatkowego wyposażenia i części zapasowych (en)
- M3 z tłumikiem dźwięku piechoty morskiej Filipin (en)
| Amerykańska broń strzelecka z okresu II wojny światowej i wojny koreańskiej | |
| Pistolety i Rewolwery | Pistolety maszynowe |
| Colt M1911 • Smith&Wesson M1905 . FP-45 Liberator | pm Thompson • pm M3 • UD42 • pm Reising |
| Karabiny i karabinki | |
| kb M1903 Springfield • kb M1 Garand • kbk M1 Carbine • kb Johnson M1941 (type R) | |
| Karabiny maszynowe | |
| rkm BAR • rkm Johnson M1941 • ckm Browning M1917 • lkm/ckm Browning M1919 • wkm M2 | |
| Granatniki przeciwpancerne i granaty ręczne | |
| Bazooka • Granat MK2 | |
