Mariusz Łapiński

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Mariusz Łapiński ur. 1957

Minister zdrowia
Okres urzędowania	od 19 października 2001 do 17 stycznia 2003
Partia polityczna	Sojusz Lewicy Demokratycznej
Poprzednik	Grzegorz Opala
Następca	Marek Balicki

Mariusz Łapiński (ur. 26 sierpnia 1957 w Szczecinie), polski kardiolog, profesor warszawskiej Akademii Medycznej, minister zdrowia w rządzie Leszka Millera; pełnił tę funkcję od 19 października 2001 do 17 stycznia 2003.

Studia medyczne ukończył na warszawskiej Akademii Medycznej (1984). Tytuł doktora nauk medycznych uzyskał w 1990, a habilitację w 1999. Pracował w Katedrze i Klinice Chorób Wewnętrznych i Nadciśnienia Tętniczego Akademii Medycznej w Warszawie. W 1990 został kierownikiem Pracowni 24-godzinnego automatycznego pomiaru ciśnienia, a w 1994 kierownikiem Kliniki Dziennej Nadciśnienia Tętniczego - stworzenie tych instytucji uznaje za swój największy sukces zawodowy.

W 2000 został p.o. dyrektora, a po przejściu postępowania konkursowego dyrektorem największego szpitala klinicznego w Polsce: Samodzielnego Publicznego Centralnego Szpitala Klinicznego Akademii Medycznej Warszawie.

Poza pracą dyrektora był reprezentantem Skarbu Państwa w radzie nadzorczej Polfy Kutno (1995-2001). W 2000 i 2001 prowadził też, jak określa to w swoim poselskim zeznaniu majątkowym, "działalność doradczą wykonywaną osobiście". Według informatorów dziennika "Rzeczpospolita" doradzał Ludwikowi Klinkoszowi, prezesowi firmy Chemia Polska, zainteresowanej inwestycjami w branży farmaceutycznej. Był też właścicielem i prezesem firmy MD Pharma. O tym ostatnim fakcie doniosło we wrześniu 2002 Radio RMF FM, sugerując, że Łapiński łamie ustawę antykorupcyjną. Łapiński oświadczył, że firma zakończyła działalność w 1998, a 100% udziałów w firmie odsprzedał tuż przed objęciem funkcji ministra Mirosławowi Betlejewskiemu (jak się później okazało dyrektorowi Gospodarstwa Pomocniczego Ministerstwa). Zdaniem dziennikarzy, Łapiński wciąż figurował w rejestrach sądowych jako właściciel firmy.

Od założenia partii był członkiem SLD. Od 1997 był doradcą ds. zdrowia premiera Włodzimierza Cimoszewicza.

W wyborach parlamentarnych 2001 startował z listy SLD-UP. Został wybrany w okręgu wyborczym nr 20 składającym się z powiatów grodziskiego, legionowskiego, nowodworskiego, otwockiego, piaseczyńskiego, pruszkowskiego, warszawskiego zachodniego i wołomińskiego (uzyskał 7511 głosów). Był współautorem programu partii w zakresie służby zdrowia. Został ministrem zdrowia w gabinecie Leszka Millera.

Opozycja zarzucała Łapińskiemu, że swoje urzędowanie rozpoczął od czystek wśród urzędników resortu. "Od podwładnych wymagam kompetencji i lojalności" - miał im powiedzieć na spotkaniu w pierwszym dniu urzędowania. Urzędnicy zwalniali się sami lub byli zwalniani w wyniku zmian struktury organizacyjnej ministerstwa.

Łapiński był zdecydowanym przeciwnikiem kas chorych. Wszedł w konflikt z ich dyrektorami, w tym szczególnie z Andrzejem Sośnierzem, szefem Śląskiej Kasy Chorych, który kilkakrotnie skutecznie zaskarżał decyzje ministra zdrowia do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Rezultatem realizacji przez Łapińskiego programu SLD było zastąpienie kas chorych Narodowym Funduszem Zdrowia. 7 stycznia 2004 Trybunał Konstytucyjny orzekł, że ustawa o Narodowym Funduszu Zdrowia stworzyła niesprawny system opieki zdrowotnej, a jej przepisy są sprzeczne z konstytucją.

W 2002 Łapiński ogłosił kontrowersyjny pomysł "leku za złotówkę" - tanich leków dla seniorów. Był on krytykowany przez opozycję jako populistyczny. Firmy farmaceutyczne skarżyły się na niejasne kryteria przy wpisywaniu leków na listę. Środowiska lekarskie i aptekarskie wskazywały, że leki na liście są przestarzałe, a ich ceny już wcześniej nie obciążały budżetu starszych pacjentów. Z pomysłu Ministerstwo Zdrowia wycofało się w lutym 2003, gdy ministrem został Leszek Sikorski.

Łapiński został zdymisjonowany 17 stycznia 2003. Oficjalnym powodem dymisji była treść porozumienia podpisanego ze związkowcami "Solidarności" regionu śląsko-dąbrowskiego, w którym minister zobowiązał się do wystąpienia do rządu o umorzenie pożyczki udzielonej w 2000 z budżetu kasom chorych, w tym śląskiej. Premier Miller uznał to działanie, za "przekroczenie kompetencji". Według komentatorów prawdziwą przyczyną dymisji były konflikty Łapińskiego z innymi członkami rządu, w tym zwłaszcza spór z Grzegorzem Kołodką o wysokość składki na ubezpieczenie zdrowotne.

Latem 2003 w serii artykułów dziennik "Rzeczpospolita" opisał nieprawidłowości w rejestracji leków, w których padły oskarżenia wobec szefa gabinetu politycznego Łapińskiego Waldemara Deszczyńskiego o łapownictwo. W sprawie "afery lekowej" wciąż trwa postępowanie prokuratorskie.

Kilka miesięcy później Łapiński został usunięty z SLD przez Sąd Partyjny po tym, jak dopuścił, by przy siedzibie SLD pobito fotoreportera "Newsweeka", który wcześniej robił zdjęcia jemu i jego współpracownikom. Pozostał w klubie parlamentarnym SLD do połowy grudnia, kiedy to wyrzucono go z klubu po zwołanej przez niego konferencji prasowej, na której oskarżył nowego ministra zdrowia Leszka Sikorskiego o "ciche wspieranie" działalności "grupy, być może o charakterze przestępczym", składającej się z parlamentarzystów, urzędników, szefów firm farmaceutycznych oraz "niektórych dziennikarzy".

Po odejściu z SLD został członkiem Federacyjnego Klubu Parlamentarnego, gdzie pełni funkcję sekretarza. W szeregach FKP wzbudził jednak kontrowersje oskarżając premiera Marka Belkę o współpracę ze służbami specjalnymi PRL.

Niektóre informacje zawarte w artykule wymagają weryfikacji.
Zajrzyj na stronę dyskusji, by dowiedzieć się odnośnie jakich informacji pojawiły się wątpliwości.

Obecnie pełni funkcję wiceprzewodniczącego Rady Naczelnej Krajowej Partii Emerytów i Rencistów.