Marian Pankowski
Z Wikipedii
Marian Pankowski (ur. 9 listopada 1919 w Sanoku) – polski poeta, prozaik, krytyk literacki i tłumacz.
W 1938 rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim, które przerwał wybuch wojny. Brał udział w działaniach kampanii wrześniowej, później należał do Związku Walki Zbrojnej. Aresztowany w 1942 przez gestapo, był więźniem obozów koncentracyjnych w Oświęcimiu, Gross-Rosen i Bergen-Belsen. Po wojnie osiadł w Belgii, gdzie ukończył studia slawistyczne i pracował jako wykładowca współczesnej literatury polskiej oraz lektor języka polskiego na Universite Libre w Brukseli. Doktorat napisał o Leśmianie. W latach 1953-1959 był stałym recenzentem paryskiej ”Kultury” (według samego Pankowskiego, "Kultura" zerwała współpracę po jego podróży do Polski w 1958 i pozytywnych relacjach o niektórych aspektach rzeczywistości PRL). Zajmuje się także przekładami polskiej poezji na język francuski oraz niemieckiej i francuskiej na język polski. Większość jego twórczości była tłumaczona na język francuski, część na niemiecki i holenderski.
Jako poeta debiutował w 1938 wierszem Czytanie w zieleni, ogłoszonym na łamach lwowskiego pisma "Sygnały". Wydał m.in. kilka zbiorów wierszy (Sto mil nad brzegiem, 1958), tom prozy poetyckiej (Smagła swoboda, 1955, nagrodzona przez paryską ”Kulturę”), opowiadania, powieść (Granatowy goździk, 1972) oraz utwory sceniczne.
[edytuj] Twórczość
Dramaty:
- Teatrowanie nad świętym barszczem, Londyn 1968;
- Nasz Julo czerwony i siedem innych sztuk, Londyn 1981;
- Zygmunt August. Teatrowanie na użytek ludzi sceny i filmu, Londyn 1986
Powieści
- Pieśni pompejańskie (Bruksela 1946)
- Wiersze alpejskie (Bruksela 1947)
- Smagła swoboda (Paryż 1955, Warszawa 1980)
- Matuga idzie (1959)
- Kozak i inne opowieści (Bruksela 1965)
- Rudolf ( 1980, 1984, 2005)
Jej bohaterami są polski profesor, były więzień obozu koncentracyjnego i były żołnierz Wermachtu, homoseksualista. Książka została uznana przez krytykę w latach 80. za pornograficzną i obrazoburczą.
- Putto (Poznań 1994)
- Z Auszwicu do Belsen (2000)
- W stronę miłości (2001)
- Bal wdów i wdowców(2006)
Źródła:
- Literatura polska. Przewodnik encyklopedyczny, tom II, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1985
- ”Panko”, "Ha!art" nr 18 - numer monograficzny o Marianie Pankowskim
- ”Marian Pankowski - pisarz jeszcze nie odkryty”, ”Uniwersytet Kulturalny”, grudzień 2001
