Manuela Malejewa
Z Wikipedii
Manuela Malejewa-Fragniere (ur. 14 lutego 1967 w Sofii), tenisistka bułgarska, reprezentantka Bułgarii i Szwajcarii w Pucharze Federacji, medalistka olimpijska, zwyciężczyni wielkoszlemowego US Open w grze mieszanej oraz dziewiętnastu turniejów zawodowych w grze pojedynczej.
Praworęczna zawodniczka, z bekhendem oburęcznym, pochodzi z rodziny o tradycjach sportowych - matka Julia Berberian była dziewięciokrotną mistrzynią Bułgarii w tenisie, ojciec Georgi występował w reprezentacji narodowej w koszykówce (potem został profesorem elektroniki na Uniwersytecie w Sofii). Z tenisem związały się także dwie młodsze siostry Manueli - Katerina i Magdalena. Manuela Malejewa treningi tenisowe rozpoczęła jako sześciolatka pod kierunkiem matki. W 1981 zwyciężyła w nieoficjalnych mistrzostwach świata juniorów Orange Bowl w kategorii do lat 14, rok później wygrała juniorską edycję French Open. W 1982 zanotowała także debiut w gronie tenisistek zawodowych, m.in. udanie startując w imprezach wielkoszlemowych (w każdej przeszła przynajmniej rundę, w Melbourne i Nowym Jorku dotarła do 1/16 finału).
Po serii udanych występów w 1984 - wygrała siedem turniejów w grze pojedynczej - awansowała do czołowej dziesiątki rankingu światowego, po sukcesie w Indianapolis sklasyfikowano ją na pozycji nr 3. Wśród najlepszych dziesięciu tenisistek na świecie pozostała do końca kariery. W 1984 odniosła także swoje jedyne zwycięstwo wielkoszlemowe - triumfowała w mikście na US Open, a partnerował jej Tom Gullikson, jeden z pary braci bliźniaków odnoszących sukcesy w grze podwójnej. Od tego czasu niemal co roku odnosiła zwycięstwa turniejowe (z wyjątkiem 1987 i 1990), w tym w prestiżowych imprezach w Indian Wells (1989) i Zurychu. Miała na koncie indywidualne zwycięstwa nad znanymi zawodniczkami, m.in. Martiną Navratilovą, Chris Evert, Gabrielą Sabatini, Mary Joe Fernandez, Arantxą Sanchez-Vicario, Janą Novotną, Ziną Garrison. Nie udało się jej natomiast nigdy pokonać Niemki Steffi Graf, z którą przegrała siedemnaście razy.
W każdym z czterech turniejów wielkoszlemowych docierała przynajmniej do ćwierćfinału, na US Open dwukrotnie była w półfinale. Pierwszy raz ćwierćfinał tej rangi osiągnęła w 1984 na Wimbledonie, ostatni - dziesięć lat później w Australian Open. Na kortach im. Rolanda Garrosa była ćwierćfinalistką czterokrotnie (1985, 1987, 1989, 1990), na Wimbledonie jeden raz (1984), na Flushing Meadow sześć razy (półfinały 1992 i 1993, ćwierćfinały 1986, 1988, 1989, 1990), w Melbourne trzy razy (1985, 1992, 1994). W swoim ostatnim występie w US Open w 1993 pokonała m.in. wyżej notowane Conchitę Martinez i Kimiko Date, by w półfinale po raz kolejny ulec Steffi Graf.
Na początku lat 90. wraz z młodszymi siostrami stanowiła silną ekipę rodzinną. Na French Open 1990 po raz pierwszy w historii tenisa trzy siostry wystąpiły w turnieju wielkoszlemowym, na Australian Open 1993 cała trójka znalazła się w gronie szesnastu rozstawionych, a we French Open 1993 wszystkie trzy dotarły do IV rundy (1/8 finału). W 1992 trójka sióstr była klasyfikowana jednocześnie w czołowej piętnastce rankingu światowego. Dwukrotnie zdarzyło się, że Manuela i Katerina Malejewe dotarły do ćwierćfinału tej samej imprezy wielkoszlemowej (US Open 1988 i French Open 1990). Na US Open 1992 Manuela okazała się w ćwierćfinale lepsza od Magdaleny (która wcześniej niespodziewanie wyeliminowała Navratilovą).
Manuela Malejewa, dziewiętnasta zawodniczka w dziejach tenisa która przekroczyła liczbę 400 wygranych pojedynków (wiosną 1992), triumfowała łącznie w czterech turniejach deblowych i dziewiętnastu singlowych (ponadto wielkoszlemowe zwycięstwo w grze mieszanej). Karierę zakończyła w lutym 1994 w efektowny sposób - w swoim ostatnim wielkoszlemowym występie w Australian Open dotarła do ćwierćfinału (przegrała z Sanchez-Vicario), następnie udała się na dwa turnieje do Japonii; w Tokio w Pan Pacific przegrała w półfinale z Navratilovą, ale swój ostatni turniej wygrała, pokonując w finale w Osace Chorwatkę Ivę Majoli. W latach 1985-1993 nieprzerwanie uczestniczyła w turniejach Masters (WTA Tour Championships), w 1986 także w grze podwójnej. Najlepszy wynik zanotowała w 1987, docierając do półfinału.
Odnosiła sukcesy także w barwach narodowych. Do 1989 występowała w barwach Bułgarii, następnie jako Szwajcarka (po wyjściu za mąż za Francoisa Fragniere, byłego czołowego gracza szwajcarskiego, trenera kadry juniorskiej; pobrali się w listopadzie 1987). W latach 1983-1992 dla obu reprezentacji w Pucharze Federacji wygrała 28 pojedynków, przegrała 15. Występowała zarówno jako singlistka, jak i deblistka; w 1985 i 1987 ekipa Bułgarii docierała do półfinału Pucharu Federacji. Malejewa dwukrotnie uczestniczyła w igrzyskach olimpijskich - w Seulu w 1988 zdobyła brązowy medal w grze pojedynczej (przegrała w półfinale z Gabrielą Sabatini 1:6, 1:6), w deblu w parze z siostrą Kateriną odpadła już w I rundzie (z Elizabeth Smylie i Wendy Turnbull); w Barcelonie w 1992 była w ćwierćfinale singla (odpadła po trzysetowym meczu z Mary Joe Fernandez) i II rundzie debla (w parze z Emanuelą Zardo, przegrała z Sanchez-Vicario i Martinez). W 1992 dla Szwajcarii zdobyła Puchar Hopmana (razem z Jakobem Hlaskiem); trofeum to jest uważane za nieoficjalne mistrzostwa świata w grze mieszanej.
Z małżeństwa z Fragniere (w ostatnich latach kariery występowała jako Malejewa-Fragniere) ma troje dzieci - dwie córki i syna. Epoka bułgarskich sióstr, zapoczątkowana jej występami, trwała jeszcze kilkanaście lat - Katerina Malejewa występowała na światowych kortach do 1997, Magdalena do 2005.
Wygrane turnieje:
- gra pojedyncza:
- 1984 Swiss Open, US Clay Courts, Tokio (Pan Pacific), Rzym (Italian Open), Tokio (Lions Cup)
- 1985 Tokio (Pan Pacific)
- 1987 Mahwah, Charleston
- 1988 Wichita, Phoenix
- 1989 Indian Wells, European Open
- 1991 Linz, European Open, Bayonne
- 1992 Bayonne
- 1993 Linz, Zurych
- 1994 Osaka
- gra podwójna:
- 1985 US Clay Courts (z Kateriną Malejewą)
- 1987 Belgian Open (z Bettiną Bunge)
- 1991 Linz (z Raffaellą Reggi)
- 1993 Amelia Island (z Leilą Meskhi)
- gra mieszana:
- 1984 US Open (z Tomem Gulliksonem)
