Lepiężnik biały
Z Wikipedii
Lepiężnik biały | |
Systematyka | |
Domena | jądrowce |
Królestwo | rośliny |
Podkrólestwo | naczyniowe |
Nadgromada | nasienne |
Gromada | okrytonasienne |
Klasa | Rosopsida |
Podklasa | astrowe |
Nadrząd | astropodobne |
Rząd | astrowce |
Rodzina | astrowate |
Podrodzina | rurkokwiatowe |
Rodzaj | lepiężnik |
Gatunek | lepiężnik biały |
Nazwa systematyczna | |
Petasites albus |
Lepiężnik biały Petasites albus – gatunek roślin z rodziny astrowatych. Występuje w całej Polsce, ale na niżu roślina ta jest rzadka, w górach natomiast jest bardzo pospolita.
[edytuj] Charakterystyka
- Pokrój
- Duża roślina wieloletnia, posiadająca długie, gładkie kłącze. Jest rośliną rozdzielnopłciową i dwupienną, tzn, że na jednych łodygach kwiatowych wyrastają tylko kwiaty męskie, a na innych tylko kwiaty żeńskie.
- Łodyga
- Ma grubą, mięsistą łodygę , na której skrętolegle wyrastają na wiosnę bezogonkowe, lancetowate, kremowo-zielone liście, które podczas rozwoju rośliny stopniowo zielenieją i wydłużają się. Łodygi okazów męskich osiągają wysokość 40 cm, żeńskich 80 cm.
- Liście
- Oprócz niewielkich liści łodygowych, lepiężnik wytwarza też liście odziomkowe wyrastające bezpośrednio z kłącza. Olbrzymie te liście rozwijają się dopiero po przekwitnięciu kwiatów. Osiągają średnicę kilkadziesiąt centymetrów. Liście te, podobnie jak liście lepiężnika różowego, są największymi liśćmi wśród roślin dziko rosnących w Polsce. Mają długie ogonki, wyrastające z kłącza pionowo lub ukośnie do góry. Ich blaszka liściowa o sercowato-nerkowatym kształcie jest nierówno ząbkowana i na dolnej powierzchni pokryta gęstym, krótkim kutnerem. Wydzielają charakterystyczny, nieprzyjemny zapach.
- Kwiaty
- Jest to jedna z najwcześniej kwitnących wiosną roślin. Już w marcu można dostrzec wyłaniające się z gruntu grube pąki tej rośliny. Zakwita jeszcze przed rozwojem liści. Drobne kwiaty zebrane są w koszyczki, a te w grona na szczycie łodygi. Kwiaty żeńskie składają się tylko ze słupka o długiej szyjce i dwudzielnym znamieniu, oraz z puchu (powstałego z przekształconego okwiatu). Kwiaty męskie mają koronę z 5 płatkami, zrośniętymi dołem w rurkę, pręciki zrośnięte w rurkę, oraz niepłodny słupek. Czasami w koszyczkach męskich występuje kilka kwiatów żeńskich. Kwiaty, podobnie jak liście, wydzielają słabą woń.
- Owoc
- Niełupki wyposażone w puch, umożliwiający przenoszenie ich przez wiatr, nieraz na dalekie odległości.
- Biotop. Wymagania
- Zasiedla bardzo różnorodne środowiska. Najbujniej i najobficiej jednak rozwija się w wilgotnych zaroślach nadrzecznych, nad brzegami potoków, w rowach, wąwozach, w przejrzystych i wilgotnych lasach. W niektórych miejscach tworzy duże, jednogatunkowe skupiska. W Tatrach spotykany jest do wysokości 1700 m n. p. m. Jest gatunkiem charakterystycznym dla zespołu roślinnego All. Adenostylion alliariae; Ass. Petasitetum albi.