Księstwo Słupskie

Z Wikipedii

Fürstentum Stolp
Godło Księstwa Słupskiego
Dewiza: brak oficjalnej dewizy
Język urzędowy	niemiecki (w użyciu także pomorski oraz polski)
Stolica	Słupsk Darłowo
Ustrój polityczny	monarchia
Głowa państwa	książę (ostatni) Eryk I
Powierzchnia  • całkowita	0. na świecie 5 550 km²
Liczba ludności  • całkowita (1478)  • gęstość zaludnienia	0. na świecie ok. 13 tys. 2,3 osób/km²
wyodrębnienie	od Wołogoszczy 1368
Strefa czasowa	UTC +1 - zima UTC+2 - lato

Księstwo Słupsko-Wołogoskie (niem. Fürstentum Stolp) to istniejące w latach 1368–1478 państwo, jedno z księstw pomorskich. Obejmowało ziemie dzisiejszych powiatów: słupskiego, sławieńskiego, bytowskiego, lęborskiego oraz fragmentów wejherowskiego i gminy Polanów.

Spis treści 1 Geografia 2 Historia 3 Zobacz też 4 Linki zewnętrzne

[edytuj] Geografia

Księstwo położone było w dorzeczach trzech rzek pobrzeża: Słupii, Wieprzy i Łeby. Południową granicę wyznaczał skraj Puszczy Miasteckiej. W skład państwa wchodziło kilka jezior przybrzeżnych, m.in. Łebsko. Główne grody to Słupsk, Darłowo, Sławno oraz Ustka, a później także Lębork i Bytów, znajdujące się na terenie nadanej jako lenno książętom słupskim ziemi bytowsko-lęborskiej.

[edytuj] Historia

W 1368 roku miasto Słupsk uzyskało od księcia Bogusława V przywilej menniczy – nastąpiło wtedy formalne wyodrębnienie się Księstwa Słupskiego z Księstwa Wołogoskiego. Słupsk został książęcą rezydencją. Pierwszym władcą został Bogusław V, który jako pierwszy podjął się budowy zamku. Budowę przerwano wraz ze śmiercią władcy w 1373. Stała siedziba książęca znajdowała się w Darłowie.

Po Bogusławie V rządy w księstwie objął Kazimierz IV, znany jako Kaźko Słupski, wnuk Kazimierza Wielkiego, będący również kandydatem do tronu polskiego. Rządził krótko, do roku 1377. Po jego śmierci władzę w państwie przejął Warcisław VII, najstarszy syn Bogusława V.

W 1386 Warcisław wraz z bratem, Bogusławem VIII zawarli antypolski pakt z Zakonem Krzyżackim. Jego postanowienia cofnięto w roku 1390, gdy Warcisław złożył hołd królowi polskiemu w Pyzdrach. Akt hołdu lennego zawierał przyrzeczenie pomocy w ewentualnej wojnie z Państwem Zakonu Krzyżackiego.

Po pożarze Słupska w 1395 i śmierci Warcisława VII, pełnię władzy w Księstwie Słupskim uzyskał Bogusław VIII. Podejmował on dwukrotnie próby wybudowania zamku w mieście, jednak mieszczaństwo stawiało opór. Bogusławowi VIII udało się jednak umieścić w mieście książęcą mennicę.

W 1478 roku Księstwo Słupskie stało się częścią większego organizmu państwowego — Księstwa Pomorskiego. Sam Słupsk cieszył się znacznymi przywilejami. Został zdegradowany w 1637 roku, gdy tzw. Pomorze Tylne zostało włączone do Brandenburgii, a stolicą regionu stał się Stargard Szczeciński. Obecnie obszar księstwa podzielony jest między województwo zachodniopomorskie a województwo pomorskie.

[edytuj] Zobacz też

• historia Słupska
• ziemia sławieńska

[edytuj] Linki zewnętrzne

• (pl) Historia Księstwa Słupskiego i Sławieńsko–Słupskiego na stronach Słupskiego Serwisu Informacyjnego