Księga Nahuma
Z Wikipedii
Księga proroka Nahuma – jedna z ksiąg Pisma Świętego znajdująca się wśród ksiąg prorockich Starego Testamentu. W kanonie hebrajskim stanowiła część Księgi Dwunastu Proroków Mniejszych.
Jest to poemat wyrażający radość ze zmierzchu i upadku Niniwy, stolicy okrutnej i potężnej Asyrii.
[edytuj] Czas i miejsce
Księga ta została spisana prawdopodobnie niedługo po upadku miasta, podbitego przez Babilończyków i Medów w 612 r. przed Chrystusem. Jest to jedna z kilku ksiąg prorockich, w której nie ma wezwania do skruchy. Podkreśla, iż Bóg jest Panem narodów i historii świata, oraz że narodowa potęga i duma nie są ostatecznymi przyczynami tego, co dzieje się w świecie polityki i wojen.
Źródło: Biblia.net.pl
Księgi prorockie Starego Testamentu | |
---|---|
Księga Izajasza (Iz) - Księga Jeremiasza(Jer) - Lamentacje Jeremiasza (Lm) - Księga Ezechiela (Ez) - Księga Daniela (Dn) - Księga Ozeasza (Oz) - Księga Joela (Jl) -
Księga Amosa (Am) - Księga Abdiasza (Ab) - Księga Jonasza (Jon) - Księga Micheasza (Mi) - Księga Barucha (Ba) |