Księga Barucha
Z Wikipedii
Stary Testament |
Kanon protestancki, katolicki, prawosławny i koptyjski
|
Kanon katolicki, prawosławny i koptyjski
|
Kanon prawosławny i koptyjski
|
Kanon rosyjski i koptyjski
|
Kanon koptyjski
|
Księga Barucha - deuterokanoniczna księga biblijna, przez protestantów uznawana za apokryficzną. Znajdowała się w części kodeksów Septuaginty oraz we Wulgacie. Nie należała do Biblii hebrajskiej. Uczeni umiejscawiają czas jej spisania najczęściej wkrótce po lub w trakcie okresu Machabeuszy. Księga Barucha jest księgą prorocką, podobnie jak Księga Izajasza, Jeremiasza, Lamentacji, Ezechiela, Daniela oraz księgi dwunastu proroków mniejszych.
Księgi prorockie Starego Testamentu | |
---|---|
Księga Izajasza (Iz) - Księga Jeremiasza(Jer) - Lamentacje Jeremiasza (Lm) - Księga Ezechiela (Ez) - Księga Daniela (Dn) - Księga Ozeasza (Oz) - Księga Joela (Jl) -
Księga Amosa (Am) - Księga Abdiasza (Ab) - Księga Jonasza (Jon) - Księga Micheasza (Mi) - Księga Barucha (Ba) |