Kefalinia
Z Wikipedii
Kefalinia (gr. Κεφαλλονιά - dawniej Kefalonia, Cefalonia, staroż. Kefallenia), wyspa grecka na Morzu Jońskim, największa spośród Wysp Jońskich. Powierzchnia ok. 780 km² (w zależności od źródeł waha się od 730 km² do 800 km²). Krajobraz górzysty (wys. do 1627 m n.p.m. - góra Ainos). Uprawa winorośli, figowców, oliwek, rybołówstwo.
Kefalinia jest prefekturą w regionie administracyjnym Wyspy Jońskie, ze stolicą w Argostolionie. Oprócz wyspy Kefalonia w skład prefektury wchodzi też wyspa Itaka i kilka drobniejszych wysepek. Całkowita powierzchnia prefektury wynosi 904 km², mieszka tu około 42 tys. ludzi. (stan z roku 2005).
[edytuj] Historia
Wyspa została zasiedlona w II tys. p.n.e., co potwierdzją odkrycia nekropolii z epoki mykeńskiej 1160-1100 p.n.e. (według Homera należąca do Odyseusza), oraz ruin murów obronnych w miejscowościach Kastron, Kranea i Sami. W późniejszych czasach mieszkańcy wyspy brali udział po stronie Aten w wojnie peloponeskiej (431-404 p.n.e.). W 189 roku p.n.e. Kefalinia została opanowana przez Rzymian i została wcielona do prowincji Epir). Po podziale cesarstwa w 395 roku znalazła się w cesarstwie wschodnim. W 1082 roku opanował ją Robert Guiscard. W latach 1350-1479 i 1500-1797 należała do Wenecji, a w 1479-1500 do Turcji. W latach 1800-1807 była częścią Republiki Siedmiu Wysp, a w 1864 weszła - wraz z Wyspami Jońskimi - w skład niepodległego państwa greckiego.
