Ireneusz z Lyonu
Z Wikipedii
Ireneusz z Lyonu (łac. Ireaneus, gr. Eirenaios), (ur. ok. 140, w Azji Mniejszej – zm. ok. 202) – święty Kościoła katolickiego; najwybitniejszy teolog II wieku, apologeta, pisarz chrześcijański, pisał po grecku.
Wychował się w Smyrnie (obecnie Izmir). Był uczniem św. Polikarpa, jednego z Ojców Apostolskich. Około 178 roku, za czasów panowania cesarza Marka Aureliusza, został biskupem Lyonu (łac. Lugdunum). Wyznawał poglądy millenarystyczne.
Oryginały greckie jego najważniejszego dzieła, w 5 księgach, zaginęły. Zachowały się ich przekłady na łacinę zatytułowane "Adversus haereses" (Przeciw herezjom). Powstały w latach 180-185. Polemizował w nich z gnostycyzmem. Wiedzę na temat gnostyków czerpał z dzieł, które zaginęły.
Razem z innymi biskupami napisał list do biskupa Rzymu, Wiktora, w sprawie daty obchodzenia świąt Wielkanocy. Ireneuszowi zawdzięczamy wypracowanie pojęcia Tradycji i sukcesji apostolskiej. Sporządził listę biskupów Rzymu poczynając od św. Piotra a kończąc na Eleuteriuszu. Uznawał prawo prymatu biskupa Rzymu nad biskupami innych metropolii.
Z prac Ireneusza zachował się także "Dowód prawdziwości nauki apostolskiej", w przekładzie na język ormiański. Inne dzieła, które wymienia Euzebiusz z Cezarei nie dotrwały do naszych czasów. Według tradycji uformowanej w VI wieku miał ponieść śmierć męczeńską w czasie prześladowań za Septymiusza Sewera.
W roku 1526 "Adversus haereses" wydał Erazm z Rotterdamu.
Ireneusz jest wspominany przez Kościół 28 czerwca.
Zobacz też : Pisarze starochrześcijańscy
