II wyprawa krzyżowa

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Ten artykuł wymaga dopracowania.
Należy w nim poprawić: składnię i stylistykę.
Więcej informacji co należy poprawić, być może znajdziesz w dyskusji tego artykułu lub na odpowiedniej stronie. W pracy nad artykułem należy korzystać z zaleceń edycyjnych. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.
Możesz także przejrzeć pełną listę stron wymagających dopracowania.

Krzyżowcy przybywają do Konstantynopola

II wyprawa krzyżowa - od 1147 do 1149 roku. Wyprawa prowadzona przez króla Francji Ludwika VII i króla niemieckiego Konrada III. Wśród nich był także Fryderyk Barbarossa. Została zorganizowana, aby pomóc znajdującym się w Królestwie Jerozolimskim rycerzom. Inicjatorem tej wyprawy stał się św. Bernard z Clairvaux i papież Eugeniusz III. Główną przyczyna był jednak upadek Hrabstwa Edessy w 1144 roku, pod naporem wojsk muzułmańskich.

Nieszczęściem dla tej wyprawy było podzielenie rycerstwa na dwie grupy pod kierunkiem dwóch władców. Wyprawa Konrada III, osłabiona marszem do Konstantynopola, poniosła klęskę pod Doryleum. Reszta albo zawróciła albo dołączyła do Francuzów. Po dotarciu wszystkich armii francuskiej i niemieckiej do Jerozolimy, gdzie zebrała się rada królestwa. Najprawdopodobniej pod wpływem nacisków nowo przybyłych Krzyżowców podjęto decyzję o zaatakowaniu Damaszku, miasta bardzo bogatego jednakże nie stanowiącego zagrożenia dla Królestwa, w przeciwieństwie do innych państewek tureckich, jak choćby Mosulu rządzonego przez utalentowanego i ambitnego Nur ad-Dina, który zajął przecież Edessę.

W czasie trwania owej wyprawy, krzyżowcom pomimo wystawienia największej armii z dotychczasowych, w wyniku braku talentów i wiecznych kłótni dowódców nie udało się podbić Damaszku. Oblężenie trwało zaledwie 5 dni, po czym cała armia, w rozsypce, przymierając z pragnienia i ciągle atakowana przez lekką jazdę turecką, wycofała się na tereny Królestwa. Porażka było ogromna, stracono bezpowrotnie tysiące ludzi i cenny prestiż. Mit niepokonanych armii krzyżowych minął bezpowrotnie. Sytuację oczywiście wykorzystał Nur ad-Din, który zajął neutralny dotychczas Damaszek.