Budka Suflera
Z Wikipedii
Należy w nim poprawić: styl: encyklopedyczny zamiast gawędziarskiego.
Więcej informacji co należy poprawić, być może znajdziesz w dyskusji tego artykułu lub na odpowiedniej stronie. W pracy nad artykułem należy korzystać z zaleceń edycyjnych. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.
Możesz także przejrzeć pełną listę stron wymagających dopracowania.
Zajrzyj na stronę dyskusji i pomóż go poprawić.
| Budka Suflera | |
 Krzysztof Cugowski |
|
| Rok założenia | 1969 |
| Pochodzenie |  Polska |
| Gatunek | rock |
| Strona internetowa | |
Budka Suflera – polski zespół rockowy założony w Lublinie w 1969 przez Krzysztofa Cugowskiego, działający do dziś w wielokrotnie zmienianym składzie.
Obecny skład zespołu:
- Krzysztof Cugowski (wokal)
- Romuald Lipko (instrumenty klawiszowe)
- Tomasz Zeliszewski (instrumenty perkusyjne)
- Łukasz Pilch (gitara elektryczna)
- Mirosław Stępień (gitara basowa)
- Piotr Kominek (instrumenty klawiszowe)
- Anna Patynek (instrumenty perkusyjne)
- Małgorzata Orczyk (wokal)
- Irena Kijewska (wokal)
Spis treści
|
[edytuj] Historia
[edytuj] 1969-1974
[edytuj] Budka prehistoryczna
Budka Suflera powstała w 1969 roku z inicjatywy wokalisty Krzysztofa Cugowskiego. Nazwa została wylosowana ze słownika polsko – angielskiego na chybił trafił. W skład grupy wchodzili: gitarzysta Krzysztof Brozi, basista Janusz Pędzisz i perkusista Jacek Grün (później dziennikarz prasowy). Zespół wykonywał utwory Johna Mayalla, Hendrixa i Led Zeppelin. Po dokonaniu kilku nagrań dla radia i kilkunastu koncertach grupa przestała istnieć.
[edytuj] Początki działalności
Po rozpadzie Cugowski dołączył do zespołu swojego szkolnego kolegi Romualda Lipko Stowarzyszenie Cnót Wszelakich. Grupa przyjęła jednak nazwę Budka Suflera. W skład zespołu wchodzili ponadto: gitarzysta Andrzej Ziółkowski i perkusista Ryszard Siwiec. Występowali w tym składzie do wiosny 1971 roku, kiedy to Cugowski podjął studia. Grupa czekała na powrót wokalisty pracując w teatrze im. Osterwy grając muzykę w spektaklu Fredry "Gwałtu co się dzieje". Sukces przedstawienia był na tyle duży, że dość długo Budka Suflera mogła trwać bez frontmana. Podczas grania w teatrze zmieniali się perkusiści. Najpierw grał Waldemar Ziółkowski, a potem Zbigniew Zieliński. Skład uzupełniał Leszek Wijakowski znany z występów w grupie Minstrele.
[edytuj] Pierwszy sukces – Sen o dolinie
Punktem zwrotnym w karierze młodych muzyków okazał się pomysł wieloletniego przyjaciela Budki Jerzego Janiszewskiego na nagranie polskiej wersji utworu "Ain't No Sunshine" z repertuaru Bill'a Withersa. Mimo początkowo sceptycznego nastawienia muzyków nagrania dokonano. W nagraniu brał udział chórek i sekcja smyczków. Nikt się wtedy nie spodziewał, że powstał utwór, który pociągnie za sobą propozycję nagrania płyty z Polskich Nagrań i licznych koncertów.
[edytuj] Pierwsze płyty
[edytuj] Cień wielkiej góry
Po rezygnacji Zielińskiego zespół przyjął na perkusistę młodego Tomasza Zeliszewskiego grającego wtedy w tarnowskich Trampach. Do nagrania debiutanckiego albumu "Cień wielkiej góry" zaproszono Czesława Niemena oraz żeński zespół Alibabki. Włączono także rozbudowaną sekcję instrumentów smyczkowych. Niemen wykonał wstęp do suity "Szalony koń" wnosząc oprócz własnej osoby także charakterystyczny dźwięk swojego rzadkiego jak na owe czasy instrumentu - Mooga, na którym pozostałe partie dograł Marek Stefankiewicz.
[edytuj] Pierwsze wyjazdy zagraniczne
Premiera singla okazała się sukcesem. Pojawiły się też zaproszenia z zagranicy. Najważniejszym był wyjazd do RFN i NRD. W NRD powstały niemieckie wersje do kilku przebojów Budki z tekstami Bernda Maywalda, Kurta Demmlera i Kirstena Steinckerta. Nikt w zespole nie znał niemieckiego ale Budka zyskała olbrzymią sławę za Odrą. Wytwórnia Amiga zaproponowała Budce nagranie płyty ale projekt ten nie doszedł do skutku.
[edytuj] Przechodniem byłem między wami
Na początku 1978 roku po wydaniu drugiej płyty "Przechodniem byłem między wami" zespół postanowił rozstać się z wokalistą. Album był znacznie cięższy w formie od debiutu i nie przypadł do gustu szerszej publiczności. Po odejściu Cugowskiego liderem został objął Lipko (w roli klawiszowca), do zespołu doszedł Jan Borysewicz (późniejszy lider Lady Pank), a Ziółkowski zaczął grać na gitarze. Wokalistą wybrano Stanisława Wenglorza, który śpiewał między innymi w grupie Skaldowie. Odbyło się kilka sesji i koncertów, ale niebawem znów zmieniono wokalistę na Romualda Czystawa.
[edytuj] Nowa Budka, nowe czasy
Budka została zaproszona przez Pronit do nagrania albumu poświęconego olimpiadzie w Moskwie "Na brzegu światła". Była to część Tryptyku Olimpijskiego, nagranego wraz ze Skaldami i grupa bluesową Breakout. Wynagrodzeniem za pracę miał był występ artystyczny na olimpiadzie i trasa po Związku Radzieckim. Lipko po raz pierwszy w zawodowej karierze skomponował muzykę do wcześniej napisanych słów Bogdana Loebla. Płyta okazała się artystyczną porażką (dziś Budka nie uznaje tego albumu za regularną pozycję swojej dyskografii). Bojkot olimpiady przyczynił się do zmiany planów i do wyjazdu Budki na wschód nie doszło.
[edytuj] Ona przyszła prosto z chmur
Do nagrania kolejnego albumu Ona przyszła prosto z chmur do zespołu dołączył kolejny gitarzysta Zdzisław Janiak. Długi czas nagrania wynikał z dużej liczby eksperymentów muzycznych i realizacyjnych oraz ze współpracy Budki z wokalistą Anną Jantar. Budka nagrała z nią wielki przebój Nic nie może wiecznie trwać. Jednak w okresie przygotowywania wspólnej płyty Anna Jantar ginie w wypadku. Materiał na płytę potem został nagrany częściowo przez Izę Trojanowską i Urszulę. Mimo iż "Ona..." jest dobrą płytą nie trafiła w czas, który wtedy sprzyjał wykonawcom popowym, gdzie na liście przebojów królowała Abba i Boney M. Lipko postanowił wykorzystać doświadczenie i umiejętności kompozytora lżejszych kompozycji i w takim klimacie nagrać następny album, który miał zadecydować o być albo nie być Budki Suflera.
[edytuj] Iza Trojanowska
Na prośbę Mariusza Waltera Lipko pomógł w nagraniach Izie Trojanowskiej. Sukces utworów: Wszystko czego dziś chcę, Tyle samo prawd ile kłamstw, Tydzień łez i Jestem twoim grzechem sprawił, że nagrano cały album. Współpraca nie trwała jednak długo. W tym czasie odbyła się trasa po Związku Radzieckim, podczas której swoje odejście zapowiedział też Borysewicz, a wraz z nim odszedł autor przebojowych tekstów Andrzej Mogielnicki. Na jakiś czas rolę głównego gitarzysty przejął Janiak. Przed rozstaniem Borysewicz skomponował przebój Nie wierz nigdy kobiecie, do którego Budka nagrała teledysk.
[edytuj] Za ostatni grosz – przebój w stanie wojennym
Płyta Za ostatni grosz i jej tytułowy utór wprowadziły Budkę na szczyt list przebojów. Na płycie nie znalazły się kompozycje stworzone wcześniej przez Jana Borysewicza. Mimo sukcesu z zespołu postanowił odejść jeden z założycieli Andrzej Ziółkowski. Wraz z rodziną wyemigrował początkowo do Austrii by ostatecznie znaleźć się w USA. Do Budki po raz pierwszy dołączył basista z Wrocławia Mietek Jurecki. Do "Grosza" powstał teledysk, a Budka rozpoczęła dużą trasę koncertową, którą przerwał stan wojenny.
[edytuj] Urszula
Do Budki dołączyła kolejna kobieta, Urszula Kasprzak znana jako po prostu Urszula. Lipko już wcześniej skomponował dla niej takie przeboje jak Fatamorgana '82, Bogowie i demony, Luz blues. Razem z Budką zaśpiewała Dmuchawce, latawce, wiatr, Malinowy król, Totalna hipnoz i wiele innych.
[edytuj] Jolka, Jolka pamiętasz...
W ramach poszukiwań nowego wokalisty Lipko zaprosił do zespołu Felicjana Andrzejczaka. Postanowiono spróbować nagrać kilka piosenek i tak powstało Jolka, Jolka pamiętasz..., a także Noc komety (cover utworu "Time to turn" niemieckiej grupy Eloy) i Czas ołowiu. "Jolka..." spodobała się w Holandii i tamtejsza wytwórnia zaproponowała wydanie singla w wersji angielskiej. Z powodów językowych w nagraniu wersji angielskiej Andrzejczaka zastąpił Cugowski. Ta wersja została potem wydana na minialbumie "American Tour".
[edytuj] X lecie Budki – czas powrotu
W początku lat 80. odszedł Janiak i Jurecki, przyszedł Andrzej Sidło i Piotr Płecha. W związku ze zbliżającym się 10-leciem zespołu postanowiono nagrać dwie płyty. Pierwszą z repertuarem wspominkowym ("1974-1984"), a drugą z premierowym. Ponownie poproszono Cugowskiego o pomoc w realizacji. Po nagraniach rozpoczęto rozmowy o jego powrocie na stałe.
[edytuj] Czas czekania, czas olśnienia
Andrzejczak w końcu sam postanowił, że rezygnuje, co przyczyniło się do zfinalizowania rozmów o powrocie Cugowskiego. Do Budki doszedł także nowy gitarzysta – Krzysztof Mandziara (podczas nieobecności Cugowskiego w Budce współpracowali w zespole Cross). Materiał na płytę Czas czekania, czas olśnienia nagrano na nowo z tekstami Tomasza Zeliszewskiego. Powstał rockowy album z przebojem Cały mój zgiełk. W tym czasie Budka wzięła udział w projekcie Katarzyny Gartner Żeglując w dobry czas, gdzie Andrzejczak śpiewał utwór tytułowy, Urszula zaśpiewała słynną Polkę idolkę, a Budka Publikatory i Wypożyczalnię myśli. W projekcie wziął też udział Wenglorz, Grzegorz Markowski, Dżem i wielu innych.
[edytuj] Kryzys polskiej fonografii
W 1985 roku Budka nagrała kolejny hit Giganci tańczą, ale cała płyta (pod tym samym tytułem) wyszła ponad rok później i nie była sukcesem rynkowym. Na tle ogólnej recesji przemysłu muzycznego w tym okresie i z powodu słabych wyników sprzedaży płyt muzycy znajdowali zajęcia poza zespołem. Dla przykładu Cugowski wyjechał do Holandii pracować na polu. W tym czasie Lipko nagrał muzykę do szwedzkiego filmu polskiego reżysera "Pay Off". W samym zespole nastały kolejne przetasowania. Nowym gitarzystą został Stanisław Zybowski z zespołu Crash, który potem ożenił się z Urszulą. Do nagrania nowej płyty Suflerzy przystąpili bez stałego basisty. Partie gitary basowej wykonywał Płecha, a trochę Lipko (głównie imitując bas z syntezatora). Tak powstał podwójny album Ratujmy co się da zawierający piętnaście utworów w tym materiał nagrany do filmu i kompozycje Zybowskiego. Płyta przyniosła kilka przebojów granych po dziś dzień na koncertach. Oprócz tytułowej piosenki warto wymienić To nie tak miało być, Czas wielkiej wody czy Nieśmiertelnie piękna twarz.
[edytuj] Emigrowałem...
Grupa pasjonatów postanowiła sprowadzić Suflerów do USA i zorganizować im na początek koncert na Broadway'u w Beacon Theatre. Z tej okazji wydano także okazjonalny minialbum American Tour, zawierający nagraną wcześniej "Jolkę" po angielsku, dwie piosenki z ostatniej płyty z angielskim tekstem i muzyczny temat z filmu Pay Off. Niepostrzeżenie stworzono białego kruka w dyskografii zespołu (cena jednego egzemplarza to co najmniej kilkaset złotych). Koncert, który w Beacon Theatre poprowadził Michał Urbraniak z narzeczoną, otrzymał pozytywną recenzję w New York Times. Koncerty w dalszej części trasy nie odnosiły już podobnych sukcesów, niemniej jednak stały się okazją do nawiązania ważnych kontaktów. Muzycy później wrócą do USA na blisko roczne pobyt. W całym "amerykańskim" okresie na gitarze basowej grał ponownie Jurecki, a potem Janusz Biegaj (początkowo techniczny zespołu). Odszedł także Staszek Zybowski i Urszula. Założyli zespół Jumbo. Nowym gitarzystą został Arkadiusz Smyk.
[edytuj] Wielki powrót, nowe czasy
Dzięki wyjazdom do Ameryki Budka przetrwała kryzys rynkowy końca lat 80. Przemiany ustrojowe pozwoliły myśleć realnie o powrocie. Zeliszewski został oficjalnie menadżerem i rozpoczął poszukiwania wytwórni. Znaleziono małą firmę w Lublinie zarządzaną przez Krzysztofa Świątkowskiego. Tomek Zeliszewski wraz Anną Adamczyk zajęli się produkcją płyt w USA, a New Abra zajęła się dystrybucją w Polsce. Najpierw wydano Greatest Hits – rozwinięcie 1974-1984. Świetne wyniki sprzedaży przekonały wszystkich o słuszności powrotu. Zanim jednak wyszła Cisza wydano minialbum 4 Pieces To Go. Płytka zawierała hit Twoje radio w wersji nagranej dla Radia Lublin, dwie wersje językowe Kolędy rozterek (trwające ponad osiem minut) i angielską wersję Ragtime zatytuowaną La Mancha Taxi Driver. Po raz pierwszy w Polsce zastosowano pudełko typu digipack, co jeden z dziennikarzy uznał za skandal i przejaw ubóstwa.
Płyta Cisza przez wielu uważany jest za jedno z największych osiągnięć Budki Suflera w całej karierze. Cisza, Ragtime, Młode lwy, Twoje radio czy Kolęda rozterek do dziś są uznawane przez fanów za megahity. W Młodych lwach solówkę zagrał przyszły gitarzysta Budki Marek Raduli. Smyk został poproszony o opuszczenie zespołu z uwagi na poważne problemy z alkoholem. Po raz trzeci powrócił Jurecki. Budka objechała kraj promując album. Wygrała też w konkursie "Muzyczna Jedynka". Cisza osiągnęła status złotej płyty z wynikiem ponad 220000 sprzedanych egzemplarzy. Podobnie dobrze sprzedawał się Greatest Hits.
Z okazji XX lecia zorganizowano dużą trasę koncertową. Wraz z zespołem wystąpili m.in.: Urszula z Zybowskim, Andrzejczak, Iza Trojanowska, Jan Borysewicz i Janusz Panasewicz, Zdzisław Janiak. Koncert z Opery Leśnej transmitowała na żywo TVP2, a dźwięk wydano we fragmentach na płycie "Budka w Operze, live from Sopot'94".
Wszystkie teksty do kolejnej płyty Noc napisał Tomasz Zeliszewski, muzykę skomponowali Lipko (większość) i Cugowski, wszyscy zajęli się aranżacjami. Powstał blues rockowy album, który był promowany przez radiową "Trójkę" i przez wspólną z Perfectem trasę koncertową Giganci rocka.
[edytuj] Nic nie boli, tak jak życie czyli na szczyt i z powrotem
[edytuj] Takie tango
Następny album Nic nie boli, tak jak życie przyniósł Budce olbrzymi sukces finansowy, niepobity do dziś (choć Ich troje byli bardzo blisko): ponad milion sprzedanych legalnie egzemplarzy i trudna do oszacowania ilość prywatnych kopii. Przebój "Takie tango" (muz. R. Lipko – sł. A. Mogielnicki). znajdował się na pierwszym miejscu listy "30 ton" kilka miesięcy, tryumfował też na liście "Trójki" Marka Niedźwieckiego.
[edytuj] Korzystanie z sukcesu
Po ogromnym sukcesie albumu Takie tango Suflerzy przez dłuższy czas nie nagrywali kolejnego, w wywiadach mówiąc, że uważają to za niełatwe zadanie. Natomiast sukces finansowy pozwolił na nowe śmiałe projekty, jak na przykład płyta akustyczna z orkiestrą – "Akustycznie" z premierowym utworem Martwe morze. Budka nagrała ją w krakowskim studiu telewizyjnym "Łęg" z orkiestrą Jacka Delekty. Jako pierwszy zespół w Polsce Budka wydała płytę w niekonwencjonalnym, blaszanym pudełku. Płyta sprzedała się bardzo dobrze. Ustanowiła nowy rekord sprzedaży płyt "Live" na naszym rynku – ponad 80.000 egzemplarzy. Koncert wydany został także w całości na DVD, a we fragmentach wielokrotnie był puszczany w publicznej telewizji.
Na jubileusz 25-lecia Suflerzy objechali cały kraj grając trzygodzinne koncerty z udziałem Felicjana Andrzejczaka i Romualda Czystawa. Trasa miała rozpocząć się poza krajem koncertem w Carnegie Hall. Impreza nie doszła do skutku z powodu nagłej choroby Krzysztofa Cugowskiego. Cugowskiemu pękły wrzody na dwunastnicy w dniu wyjazdu do Stanów Zjednoczonych. Cugowski w efekcie nie poleciał do Nowego Jorku, a koncert przełożono na listopad, choć nie obyło się bez dużych strat finansowych. Koncert w Carnegie Hall obejrzało 2800 widzów, głównie Polonia amerykańska. Pamiątką z tego wydarzenia jest płyta Live At Carnegie Hall. Z okazji 25. rocznicy istnienia zespół wydał także składankę Greatest Hits II i dziesięciopłytową antologię, która zawierała między innymi utwory z niemieckich sesji nagraniowych.
[edytuj] Bal wszystkich świętych
Wreszcie przyszedł czas zmierzyć się z gigantycznym wyzwaniem, jakim było nagranie "płyty po tangu". Można śmiało powiedzieć, że Lipko, który odpowiadał za kompozycje, postanowił stworzyć bardzo zbliżony utwór, oparty na tym samym schemacie (zwrotka – refren – zwrotka – refren – przerwa na przytup – refren). Tak powstał "Bal wszystkich świętych", który podbił serca Polaków i utrzymał Budkę na topie, ale już nieco krócej i niestety po raz ostatni. 300000 sprzedanych egzemplarzy dało w rocznym podsumowaniu drugie miejsce za Arką Noego. Multiplatynową płytę świętowano koncertami w Pałacu Kultury i Nauki w Warszawie. Nic nie zapowiadało rychłego rozłamu na linii Budka – New Abra.
[edytuj] Duże zmiany
Zarzewiem konfliktu było wydanie solowej płyty Krzysztofa Cugowskiego "Integralnie". Początkowo wydawcą miała być jak zwykle New Abra, ale tuż przed premierą szef firmy Krzysztof Świątkowski wycofał się pozostawiając Cugowskiego z kosztami i materiałem. Wokalista rozpoczął próby odłączenia zespołu od wytwórni, ale po namowach kolegów postanowił, że sprawy potoczą się nadal tak samo, ale on nie będzie się kontaktował z New Abra. Niedługo jednak potem Świątkowskiego najpierw zlecił Romualdowi Lipko napisanie muzyki na płytę pop tenora Marka Torzewskiego, a potem uznał, że praca Lipki nie spełnia jego oczekiwań. W efekcie Budka Suflera w obecności kamer opuściła lubelską wytwórnię i związała się kontraktem z Pomatonem EMI. Umowa zakładała nagranie jednej płyty i wolność tworzenia dla muzyków. Suflerzy przystąpili do pracy wydając najpierw rockowy singel "Kiedy rozum śpi", i jadąc na festiwal do Opola z popowym Solo, które dało im nagrodę publiczności. Płyta wydana w Pomatonie nie była jednak sukcesem komercyjnym (sprzedała się na poziomie płyty Noc). Nie udała się też trasa koncertowa: zespół został oszukany przez producenta i przerwał koncertowanie w połowie trasy. Nabrzmiały też konflikty między muzykami. Jureckiemu i Radulemu nie podobał się fakt opuszczenia New Abry, natomiast pozostali mieli pretensje do nich, że nie przykładają się do pracy. W styczniu 2003 r. Cugowski, Lipko i Zeliszewski postanowili, że w lipcu nie przedłużą kontraktu z gitarzystami. Raduli w marcu w programie "Hołdys Guru Limited" powiedział, że opuszcza zespół wraz z Jureckim – wbrew pierwotnym ustaleniom, że informacja ta miała trafić do fanów na festiwalu w Opolu. W efekcie Budka przyspieszyła kompletowanie nowego składu i tak od lipca 2004 na gitarze gra Łukasz Pilch, na basie Mirosław Stępień, na drugich klawiszach Piotr Kominek, a na instrumentach perkusyjnych Ania Patynek.
[edytuj] Sesja w Village Studio
Zmiany w składzie związane były z nowym projektem fonograficznym, przygotowywanym na 30 lecie – dwupłytowym albumem "Było / Jest". Przy pomocy Piotra Metza Budka próbowała zorganizować sesję nagraniową w Stanach Zjednoczonych przy udziale znakomitych gości. Początkowo starano się o występ samego Ozzy Osbourna, ale terminy i cena zablokowały ten pomysł. Zagrać miał też Eddie Van Halen i zespół The Eagles. Ostatecznie na gitarze basowej Budkę wsparł Marcus Miller, na gitarze Steve Lukather, perkusjonistka Sheila E., a producentem powstałych dwóch utworów był Greg Phillinganes. Teksty do nich napisał popularny w Polsce pisarz Jonathan Carroll. Podczas pobytu Budki w Stanach zmarł Czesław Niemen, który przyjął zaproszenie do zaśpiewania duetu z Cugowskim. To nie był koniec problemów Budki. Na miesiąc przed premierą wycofała się wytwórnia Good Summer i Suflerzy musieli zrezygnować z wydania podwójnego albumu kosztem płyty wspominkowej "Było". Ostatecznie wydano tylko "Jest". Budka na festiwalu w Opolu zagrała duży recital z udziałem znamienitych gości z kraju i ze świata. Po raz pierwszy od lat gościnnie wystąpiła Urszula. Pierwszy raz z Budką zaśpiewała Natalia Kukulska. Wystąpił też Felicjan Andrzejczak i Piotr Cugowski. W duecie z Cugowskim zaśpiewali: Garry Brooker z Procol Harum i kanadyjczyk Garou. Wspaniały koncert i owoce pracy w Village Studio bardzo spodobały się fanom "dawnej" Budki. Sam album jednak niestety był bardzo nierówny. Wspaniałe otwarcie lekko floydowym "To moja pieśń" zapowiadał rockową ucztę, która w drugiej części zmienia się w popowy miszmasz w kiepskim stylu i ze słabymi tekstami. Na uwagę zasługuje jedynie tekst Adama Sikorskiego "Ballada populistyczna". Nic więc dziwnego, że bez przeboju płyta "Jest" nie obroniła się i mimo promocyjnych koncertów "Lata z radiem" nie dostała nawet złotej płyty.
[edytuj] Czasy obecne
[edytuj] Leksykon Budki Suflera 1974-2005
Muzycy stanęli przed dylematem: co dalej? Sytuacja wróciła do punku wyjścia z roku 1995. Na koncertach tłum, a płyty zalegają na sklepowych półkach. Cugowski postanowił nieco odpocząć od muzyki i z powodzeniem wystartował w wyborach do Senatu RP. Postanowiono raz jeszcze wymyślić coś, czego na polskim rynku jeszcze nie było. Zeliszewski zaczął szukać wydawcy dla dużego leksykonu o dziejach zespołu. Początkowo przymierzano się do współpracy z Super Expressem, ale ostatecznie projekt przejęła Agora S.A. W ten sposób pod koniec 2005 roku wraz z dziennikiem "Nowy dzień" tydzień w tydzień ukazywała się kolejna z dwudziestu części. Pakiet zawierał książeczkę ze zdjęciami i historią zespołu okraszoną anegdotami Zeliszewskiego i wywiadami ze znanymi ludźmi oraz płytę z muzyką Budki. Pierwsza edycja, która zawierała materiał płyty "Było" rozeszła się w ciągu godziny w nakładzie 600000 egzemplarzy w promocyjnej cenie 1 złoty. Projekt spodobał się i następne części też bardzo szybko znajdywały nabywców w liczbie przekraczającej 100000 sztuk. Z czasem zainteresowanie słabło, ale nieznacznie. Podczas wydawania leksykonu Agora zamknęła "Nowy dzień", a płyty Budki postanowiono sprzedawać samodzielnie. Sukces podbudował morale zespołu, ale także przywołał konflikt między Suflerami a byłymi muzykami: Radulim i Jureckim. Sprawa trafiła obecnie do sądu. Pozwano Agorę (według polskiego prawa przestępca jest ten kto rozpowszechnia dzieło bez opłacenia tantiem.
[edytuj] Rok 2006
Na ostatnim festiwalu w Opolu Budka z powodzeniem wzięła udział w konkursie "Premiery Gwiazd", gdzie z utworem "Zgubiłem Cię" (muz. R. Lipko / sł. T. Zeliszewski) zajęła trzecie miejsce za Dodą i Edytą Górniak, wyprzedzając Maanam, Krzysztofa Kiliańskiego, Łzy i wielu innych. We wrześniu zespół wystąpi z recitalem III dnia Sopot Festival (TVN), gdzie odbierze kolejną nagrodę za całokształt kariery.
[edytuj] Składy na przestrzeni lat
[edytuj] 1969-1974
- Krzysztof Cugowski voc
- Romuald Lipko bg
- Andrzej Ziółkowski g
- Zbigniew Zieliński dr
- Tomasz Zeliszewski dr
gościnnie:
- Czesław Niemen moog
- Kazimierz Nuśkowski hca
- Alibabki bvoc Suflerki bvoc
[edytuj] 1975-1976
- Krzysztof Cugowski voc
- Romuald Lipko bg/pno/klav/moog
- Andrzej Ziółkowski g
- Tomasz Zeliszewski dr
gościnnie:
- Alibabki bvoc
- Grupa wokalna Gerda Michaelsa bvoc
- Andrzej Szczodrowski as/bs/org
- Marek Stefankiewicz hamm
[edytuj] 1976-1978
- Krzysztof Cugowski voc
- Stanisław Wenglorz voc
- Romuald Czystaw voc
- Romuald Lipko bg/org
- Andrzej Ziółkowski g
- Tomasz Zeliszewski dr
- Jan Borysewicz g
gościnnie:
- Grupa wokalna Gerda Michaelsa bvoc
- Marek Stefankiewicz sax
- sekcja smyczkowa i wokalna orkiestry Jerzego Miliana
- sekcja dęta grupy Spisek
[edytuj] 1978-1979
- Romuald Czystaw voc
- Romuald Lipko k
- Andrzej Ziółkowski bg
- Tomasz Zeliszewski dr
- Jan Borysewicz g
- Zdzisław Janiak g
gościnnie:
- Andrzej Szczodrowski sax
- Beata Kozidrak bvoc
- Andrzej Pietras bvoc
- Krzysztof Ścierański bg
- Chór Akademicki UMCS w Lublinie
[edytuj] 1979-1982
- Romuald Czystaw voc
- Felicjan Andrzejczak voc
- Izabela Trojanowska voc
- Urszula voc
- Romuald Lipko k
- Andrzej Ziółkowski bg
- Tomasz Zeliszewski dr
- Jan Borysewicz g
- Zdzisław Janiak g
- Andrzej Sidło g
- Mieczysław Jurecki bg
gościnnie:
- Henryk Miśkiewicz sax
[edytuj] 1984-1985
- Krzysztof Cugowski voc
- Romuald Lipko k
- Tomasz Zeliszewski dr
- Krzysztof Mandziara g
- Piotr Płecha bg
- Andrzej Sidło g
gościnnie:
- Piotr Wysocki sax
[edytuj] 1987-1992
- Krzysztof Cugowski voc
- Romuald Lipko k/bg
- Tomasz Zeliszewski dr
- Stanisław Zybowski g
- Piotr Płecha bg
- Mieczysław Jurecki bg/g
- Marek Raduli g
- Janusz Biegaj bg
- Arkadiusz Smyk g
gościnnie:
- Andrzej Warda g
- Luiza Es bvoc
- Piotr Maciąg sax
[edytuj] 1994-1995
- Krzysztof Cugowski voc
- Romuald Lipko k
- Tomasz Zeliszewski dr
- Mieczysław Jurecki bg/g
- Marek Raduli g
gościnnie:
- Felicjan Adrzejczak voc
- Urszula voc
[edytuj] 1995-1997
- Krzysztof Cugowski voc
- Romuald Lipko k
- Tomasz Zeliszewski dr
- Mieczysław Jurecki bg/g
- Marek Raduli g
- Ewa Brachun bvoc
- Ola Chludek bvoc
- Katarzyna Pysiak bvoc
gościnnie:
- Zbigniew Fil viol
- Piotr Pieniak viol
- Krzysztof Stopa viol
- Elżbieta Stopa viol
[edytuj] 1998-1999
- Krzysztof Cugowski voc
- Romuald Lipko k/bg
- Tomasz Zeliszewski dr
- Mieczysław Jurecki bg/g
- Marek Raduli g
- Ewa Brachun bvoc
- Ola Chludek bvoc
- Katarzyna Pysiak bvoc
gościnnie:
- Felicjan Andrzejczak voc
- Romuald Czytaw voc
- Jose Torres perc
- Orkiestra pod dyrekcją Jacka Delekty
[edytuj] 2000-2003
- Krzysztof Cugowski voc
- Romuald Lipko k/bg
- Tomasz Zeliszewski dr
- Mieczysław Jurecki bg/g
- Marek Raduli g
- Ewa Brachun bvoc
- Ola Chludek bvoc
- Katarzyna Pysiak bvoc
[edytuj] 2003-2004
- Krzysztof Cugowski voc
- Romuald Lipko k/bg
- Tomasz Zeliszewski dr
- Piotr Kominek k
- Mirosław Stępień bg
- Łukasz Pilch g
- Anna Patynek perc
- Beata Bednarz bvoc
- Patrycja Gola bvoc
gościnnie:
- Sheila E. perc
- Steve Lukather g
- Marcus Miller bg
- Greg Philinganes PROD/k
[edytuj] od 2005
- Krzysztof Cugowski voc
- Romuald Lipko k/bg
- Tomasz Zeliszewski dr
- Piotr Kominek k
- Mirosław Stępień bg
- Łukasz Pilch g
- Anna Patynek perc
- Irena Kijewska
- Małgorzata Orczyk
[edytuj] Dyskografia
- 1975 Cień wielkiej góry
- 1976 Przechodniem byłem między wami
- 1979 Na brzegu światła
- 1980 Ona przyszła prosto z chmur
- 1982 Za ostatni grosz
- 1983 1974-1984
- 1984 Czas czekania - czas olśnienia
- 1986 Giganci tańczą
- 1987 American Tour
- 1988 Ratujmy co się da
- 1992 Greatest Hits
- 1992 4 Pieces To Go
- 1993 Cisza
- 1993 Underground
- 1995 Budka w Operze, Live From Sopot '94
- 1995 Noc
- 1997 Nic nie boli, tak jak życie
- 1998 Akustycznie
- 1999 Greatest Hits II
- 1999 Antologia 74-99
- 2000 Bal wszystkich świętych
- 2000 Live At Carnegie Hall
- 2002 Mokre oczy
- 2002 The Best Of...
- 2002 Najpiękniejsze kolędy
- 2003 Palę sobie
- 2003 Posłuchaj sobie
- 2004 Jest
- 2005-2006 Leksykon Budki Suflera
