Bronisław Czech
Z Wikipedii
Bronisław Czech (16 sierpnia 1908 - 5 czerwca 1944), najwszechstronniejszy polski narciarz okresu międzywojennego, uczestnik igrzysk olimpijskich, wielokrotny mistrz Polski, taternik, ratownik górski, pilot i instruktor szybowcowy, lekkoatleta, rzeźbiarz.
Urodził się w Zakopanem. Ukończył tamtejszą Państwową Szkołę Przemysłu Drzewnego i dwuletnie studia w Centralnym Instytucie Wychowania Fizycznego (CIWF) w Warszawie.
Był 24-krotnym mistrzem Polski w wielu konkurencjach narciarskich, klasycznych i alpejskich (między innymi, 4 razy zwyciężał w mistrzostwach Polski w skokach narciarskich). Wielokrotnie uczestniczył w narciarskich mistrzostwach świata i Europy. Trzykrotny olimpijczyk, brał udział w Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w latach 1928, 1932 i 1936. Od 1932 roku był trenerem narciarskim, prowadził szkołę narciarstwa zjazdowego na Kasprowym Wierchu.
W 1929 wraz z Wiesławem Stanisławskim pokonał północną ścianę Żabiego Konia, co okazało się być zdarzeniem przełomowym w historii taternictwa. Dokonał także pierwszego zimowego wejścia pn. ścianą Kozich Czub (1931) oraz pierwszego wejścia pd. ścianą Niebieskiej Turni (1929).
Po wybuchy wojny włączył się w działalność konspiracyjną (był m.in. kurierem na Węgry). Aresztowany przez Gestapo w maju 1940 roku, zginął w obozie koncentracyjnym w Auschwitz-Birkenau (5 czerwca 1944).
Imię Bronisława Czecha nosi Akademia Wychowania Fizycznego w Krakowie. Od 1946 roku w Zakopanem rozgrywane są międzynarodowe zawody narciarskie o Memoriał Bronisława Czecha i Heleny Marusarzówny. W 1967 Rada Państwa odznaczyła pośmiertnie sportowca Krzyżem Walecznych.
