Barszcz Mantegazziego

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Barszcz Mantegazziego
(Heracleum mantegazzianum)
Systematyka
Domena	jądrowce
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	Naczyniowe
Nadgromada	Nasienne
Gromada	Okrytonasienne
Podgromada	Magnoliophytina
Klasa	Rosopsida
Podklasa	Dereniowe
Nadrząd	Aralianae
Rząd	Araliowce
Rodzina	Selerowate
Rodzaj	Barszcz
Gatunek	Barszcz Mantegazziego
Nazwa systematyczna
Heracleum Mantegazzianum

Barszcz Mantegazziego (Heracleum mantegazzianum) należy do rodziny Apiaceae pochodzacej z regionu Kaukazu i Azji centralnej. Jest rośliną szczególnie niebezpieczną ze względu na wydzielane substancje toksyczne.

Charakteryzuje się wysokim wzrostem - może osiągać nawet dwa do pięciu metrów (czasami nawet siedem). Wyglądem przypomina inne rodzaje barszczu, takie jak Heracleum sphondylium, Heracleum sosnowskyi czy Angelica archangelica. Wyróżnia się grubą (3-8 cm), pustą w środku, ciemno czerwoną łodygą, pokrytą sztywnymi włoskami. Posiada duże, nakrapiane liście, które rozrastają do 1-1,7 metra szerokości.

To bylina o tulejkowatych cebulkach, które rokrocznie się rozrastają. Kwitnie od późnej wiosny do połowy lata. Liczne białe kwiatki formują baldachim, o średnicy dochodzącej do 80 cm. Nasiona są owalne i płaskie, mają około 1 cm.

Barszcz Mantegazziego

Barszcz Mantegazziego jest rośliną fototoksyczną. Kontakt z jej sokiem może wywołać photodermatitis, rodzaj zapalenia skórnego powstającego wskutek wystawienia na światło słoneczne bądź promieniowanie ultrafioletowe. W takich przypadkach skóra najpierw czerwienieje i zaczyna swędzieć. W ciągu następnych 48 godzin formują się piekące bąble, które pozostawiają purpurowe i czarne blizny, mogące utrzymywać się nawet przez kilka lat. Niezbędne jest leczenie hospitalizacyjne. Przeniesienie najmniejszej ilości soku do oczu może spowodować przejściową lub nawet permanentną ślepotę. Tak silne reakcje wywołane są przez furokumaryny, obecne w liściach, korzeniach, łodygach, kwiatach i nasionach. Substancje te mogą przedostawać się do jąder komórek nabłonka, gdzie poprzez łączenie się z komórkowym DNA, powodują jego obumieranie.