617 Patroclus
Z Wikipedii
 Podwójna planetoida 617 Patroclus ze swym towarzyszem Menoetiusem |
|
|---|---|
| Odkrycie | |
| Odkrywca | August Kopff |
| Data odkrycia | 17 października 1906 |
| Nr planetoidy | 617 |
| Charakterystyka orbity (J2000) | |
| Występowanie planetoidy | Trojańczyk na orbicie Jowisza |
| Średnia odległość od Słońca | 5,228 AU |
| Mimośród | 0,138 |
| Peryhelium | 4,506 AU |
| Aphelium | 5,951 AU |
| Okres obiegu wokół Słońca | 11,95 roku = 4365,4 d |
| Średnia prędkość orbitalna | km/s |
| Nachylenie orbity względem ekliptyki | 22,0° |
| Charakterystyka fizyczna | |
| Średnica | 105 + 95 km |
| Masa | 1.36×1018 kg |
| Średnia gęstość | 0,8 g/cm3 |
| Okres obrotu wokół własnej osi | 4,28 d |
| Albedo | 0,047 ± 0,003 |
| Jasność absolutna | 8,19 m |
| Typ spektralny | Typ P |
| Średnia temperatura na powierzchni | 110° K |
| Satelity naturalne | Planetoida podwójna mniejszy składnik nazywany Menoetius |
617 Patroclus – planetoida podwójna obiegająca Słońce jako Trojańczyk Jowisza w punkcie L5 Lagrange’a. Jeden obieg Słońca zajmuje mu ponad 11 lat. Powyżej 4 dni zajmuje mu jeden obrót wokół swojej własnej osi. Ponieważ jest to układ synchroniczny, tzn. obrót każdego ze składników równa się jego obiegowi wokół wspólnego środka masy, obydwa ciała zawsze zwrócone są do siebie tymi samymi półkulami.
Mniejszy składnik układu otrzymał nazwę prowizoryczną S/2001 (617) 1, która została następnie zastąpiona stałym określeniem Menoetius.
Zobacz też:
