Антипатар

Од Википедија, слободна енциклопедија

Антипатар (ц. 397 п.н.е.–319 п.н.е.) бил македонски генерал и приврзаник на кралевите Филип II Македонски и Александар III Македонски. Во 320 п.н.е Антипатар станал регент на целата Александрова империја.

Содржина 1 Кариера во времето на Филип и Александар 2 Борбата за наследство 3 Регент на империјата 4 Атентатор на Александар? 5 Надворешни врски

[уреди] Кариера во времето на Филип и Александар

Сè до 342 п.н.е не постои документација за Антипатровата кариера. Но таа година тој бил назначен од Филип за регент на Македон додека тој бил во тригодишните походи против тракијците и скитските племиња, кои ја прошириле македонската власт до Хелеспонт. Во меѓувреме во 342 п.н.е. тој изделувал да се заштити од атињаните: кога тие пробале да завземат контрола врз евбоејските градови и да ги истераат промакедонските владетели, тој пратил македонска војска за да го спречи овој обид. Есента истата година Антипатар го посетил Делфи, како претставник на Филип во Амфиктионската лига, религиозна организација во која Македонија била примена дури во 346 п.н.е..

По триумфалната македонска победа кај Херонеја во 338 п.н.е, Антипатар бил пратен како амбасадор во Атина (337–336 п.н.е.) со тоа што на крај испеал да договори мир меѓу двете држави и ги донел коските на паднатите атињани во својот град.

Најпрвин тој бил голем пријател на младиот Александар и неговата мајка, Олимпија; дури се зборувало дека тој бил неговиот вистински татко . По смртта на Филип тој му помогнал на Александар во неговата борба за престолот, во 336 п.н.е..

Антипатар му се придружил на Парменион во советот кој му го дал на Александар да се ожени и да добие син пред да оди во неговите азиски експедиции, совет кој Александар не го послушал; при заминувањето на Александар во 334 п.н.е., тој станал регент на Македонија и „Генерал (стратегос) на Европа“, на која функција служел до 323 п.н.е..

Персиската флота под водство на Мемнон и Фарнабаз претставувала голема опаснонст за Антипатар, со тоа што тие би го завојувале Егејот а потоа можеби и во Европа. За негова среќа, Мемнон умрел при една опсада и потоа целата флота се растурила во 333 п.н.е., по победата на Александар кај Ис.

Поопасните непријатели биле поблизу до дома; племињата од Тракија почнале да дигаат востанија во 332 п.н.е., под водство на Мемнон од Тракија, македонскиот губернатор на тој регион, а потоа проследил и бунтот на Агис III, кралот на Спарта.

Спартанците, кои не биле членови на Коринтската лига и кои не учествувале во експедицијата на Александар, виделе долгоочекувана шанса да ја наметнат својата власт врз Пелопонезот по ужасниот пораз кај Левктра и Мантинеја. Персијците велукодушно ги финансирале амбициите на Спарта и овозможиле формирање на војска од 20.000 борци. По практичното преземање на контрола врз Крит Агис се побидел да создаде андтимакедонски фронт. Додека атињаните останале неутрални, ахајците, аркадијците и Елисјаните се сојузиле со него, со исклучок на важниот град Мегалополис, со особено антиспартанската престолнина Аркадија. Агис ртгнал во 331 п.н.е. во опсада на градот со целата негова војска, предизвикувајки општа тревога во Македонија.

За да нема непријатели во моментот, Антипатар го помилувал мемнон, па дури и го оставил на својата поранешна фнкција во Тракија, додека нему му стигнувале огромни финансии пратени од Александар. Ова било возможно со помош на тесалиска помош и многу платеници кои заедно сочинувале сила двојно поголема од таа на Агис, која лично Антипатар ја довел јужно во 330 п.н.е. за да се судрат со Спартанците. Пролетта таа година двете војски се судриле кај Мегалополис, и самиот Агис загинал заедно со најдобрите негови војници, но не без загуби и на македонска страна.

Сосема поразени, спартанците отишле кај Антипатар да барат примирје; неговиот одговор ги поставил условите за мир преку Коринтската лига, но спартанските дипломати сакале да се видат диретно со Александар, кој ги казнил сојузниците на Спарта со 120 теленти и влез на Спарта во лигата.

Alexander appears to have been quite jealous of Antipater's victory; in a letter reported by Plutarch, the king writes to his viceroy: "It seems, my friends that while we have been conquering Darius here, there has been a battle of mice in Arcadia".

Antipater was disliked for supporting oligarchs and tyrants in Greece, but he also worked with the league of Corinth built by Philip. His regency was greatly troubled by the ambition of Olympias, with whom his previously close relationship had vastly deteriorated. Whether, however, from jealousy or from the necessity of guarding against the evil consequences of the dissensions between Olympias and Antipater, the latter was ordered to lead into Asia the fresh troops required by the king, 324 BC, while Craterus, under whom the discharged veterans were sent home, was appointed to the regency in Macedon, but Antipater was able to forestall the transference of power when Alexander suddenly died in Babylon (323 BC).

[уреди] Борбата за наследство

The new regent, Perdiccas, left Antipater in control of Greece. Antipater faced revolts in Athens, Aetolia, and Thessaly that made up the Lamian War, in which south Greeks attempted to re-assert their independence. He defeated them at the Battle of Crannon in 322 BC, with Craterus' help, and broke up the rebellion. As part of this he imposed oligarchy upon Athens and demanded the surrender of Demosthenes, who committed suicide to escape capture. Later in the same year Antipater and Craterus were engaged in a war against the Aetolians when he received the news from Antigonus in Asia Minor that Perdiccas contemplated making himself outright ruler of the empire. Antipater and Craterus accordingly conclude peace with the Aetolians and went to war against Perdiccas, allying themselves with Ptolemy, the satrap of Egypt. Antipater crossed over to Asia in 321 BC. While still in Syria, he received information that Perdiccas had been murdered by his own soldiers. Craterus fell in battle against Eumenes (Diodorus xviii. 25-39).

[уреди] Регент на империјата

In the treaty of Triparadisus (321 BC) Antipater partecipated to a new division of Alexander's great kingdom. He appointed himself supreme regent of all Alexander's empire and was left in control of Greece as guardian of Alexander's son Alexander IV and brother Philip III. Having quelled a mutiny of his troops and commissioned Antigonus to continue the war against Eumenes and the other partisans of Perdiccas, Antipater returned to Macedonia, arriving there in 320 BC (Justin xiii. 6). Soon after, he was seized by an illness which terminated his active career, and died, leaving the regency to the aged Polyperchon, passing over his son Cassander, a measure which gave rise to much confusion and ill-feeling.

[уреди] Атентатор на Александар?

Though the debate surrounding the cause of Alexander's sudden death has never been clearly resolved, all of our ancient sources—even those who reject the notion of murder and assign the death to natural causes—mention that rumours abounded in the late fourth century BC that Antipater had been responsible for poisoning the great king. Shortly before Alexander's demise, Antipater's position had recently come under threat, as Alexander's mother Olympias had been writing to her son that Antipater was fomenting unrest and disloyalty in Macedon. Alexander had summoned him to Babylon to answer these charges, but, citing his fear of an uprising in Greece, he had sent his son Cassander in his place. Cassander—so the rumour goes—then had his younger brother Iollas, Alexander's butler, poison the king. Plutarch, who does not believe that Alexander was murdered, cites as the authority behind these rumours one Hagnothemis, who overheard Antigonus discuss the matter.

[уреди] Надворешни врски

• Енциклопедија Британика 11-то издание (1911)
• Антипатар од Livius.org (Јона Лендеринг)
• Вики класичен речник: Antipater

Кралеви на Античка Македонија

Кралскиот род •Каран • Коин • Тирима • Пердика I • Аргеј I • Филип I • Аероп I • Алкет I • Аминта I • Александар I • Пердика II • Архелај I • Кратер • Орест • Архелај II • Аминта II • Павсаниј • Аминта III • Аргеј II • Аминта III • Александар II • Птоломеј I • Пердика III • Аминта IV • Филип II Македонски • Александар III Македонски • Антипатар • Филип III Аридеј • Александар IV • Пердика • Антипатар • Полиперхон • Касандар • Касандар • Филип IV • Александар V • Антипатар II • Депетриј I Полиоркет • Лизимах • Пир Епирски • Птоломеј II Керан • Мелегер • Антипатар II Етезиј • Состен • Антигон II Гонат • Деметриј II Етолик • Антигон III Досон • Филип V • Персеј