Spatium quattuor dimensionum
E Vicipaedia
In theoria relativitatis specialis illae coordinatae tres quae ad directiones pertinent (x,y,z) augentur coordinata ct ut accipiamus (x,y,z,ct). Punctum a coordinatis istis descriptum denominatur eventum.
In systemate coordinatarum Cartesiano trium dimensionum distantia (spatialis) puncti cuiusdam ab origine ratiocinatur formula
.
In spatio quattuor dimensionum "puncto" tres coordinatae ad directiones pertinentes unaque ad tempus pertinens sunt, ut et locus et tempus significetur. Vnicuique puncto ergo unus exitus rerum aequat. Inde exitibus rerum distantia et ad directiones et ad tempus attinens definitur, quadratum quartae (id est temporis) coordinatae scilicet non additur, sed subtrahitur:
Haec distantia quattuor dimensionum, contra directiones solas aut tempus solum, non de statu spectatoris dependet. Luci, quae ab origine celeritate c amovet, semper aequatio r = 0 valet. Inde sequitur constantia celeritatis luminis, principium relativitatis specialis theoriae.
Rerum exitus, quorum argumentum radicis positivum est, tantum in vices distant, ne radius lucis ab altero ad alterum pervenire possit. Hoc tantum celeritate plus quam lucis fieri posset. Cum quod ad lucem vel materiam attinet modo per lucem vel materiam referre possit materiaque secundum theoriam relativitatis numquam tam celeris quam lux esse possit, fieri non potest ut illi rerum exitus vel causa vel effectus alterius sint. Spatio quattuor dimensionum ergo biceps est: Rerum exitus distantiae imaginaris a spectatore videri possunt. Ceteri exitus nimium remoti fieri nullo modo potest ut spectentur.
[recensere] Nexus externi
- Albertus Einstein: Space-Time, articulus clarus in Encyclopaedia Britannica editus 1926
