Skammtafræði
Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu
Skammtafræði er sú grein innan kennilegrar eðlisfræði sem fjallar um eðli öreinda og rafsegulbylgna. Skammtafræðin reis upp úr eðlisfræði 19. aldarinnar þegar eðlisfræðingar voru farnir að fá mæliniðurstöður sem stönguðust á við klassíska eðlisfræði eins og t.d. svarthlutageislun, litróf atóma og fleiri mælingar. Kenningar hennar eru grundvöllur ýmissa faga innan eðlis- og efnafræðinnar, svo sem kjarneðlisfræðinnar, öreindafræðinnar og rafsegulfræðinnar.
Helstu frumkvöðlar skammtafræðinnar voru Max Planck, Albert Einstein, Niels Bohr, Werner Heisenberg, Erwin Schrödinger og fleiri.