David Kaplan
Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu
David Benjamin Kaplan (fæddur 1929) er bandarískur heimspekingur og rökfræðingur og prófessor við UCLA. Hann er einkum þekktur fyrir verk sitt um tilvísunarfornöfn, forsetningar og tilvísun í ógagnsæju (íbyggnu) samhengi.
Megináhugasvið hans í heimspeki eru rökfræði, heimspekileg rökfræði, háttarökfræði, málspeki, frumspeki og þekkingarfræði.
David Kaplan hlaut Ph.D. gráðu í heimspeki frá UCLA árið 1964, þar sem hann var nemandi Rudolfs Carnap. Á mótunarárum hans í heimspeki var hann undir áhrifum frá mikilvægum rökgreiningarheimspekingum við UCLA, svo sem Alonzo Church og Richard Montague.
Kaplan kennir venjulega árlegt námskeið fyrir lengra komna í málspeki við UCLA og einblínir á vek Gottlobs Frege, Bertrands Russell eða P.F. Strawsons. Líflegir fyrirlestrar hans snúast oft um efnisgreinar frá grein Russells „Um tilvísun“ eða grein Freges „Skilningur og merking“.
[breyta] Helstu rit
- „Quantifying In“ Synthese, XIX (1968).
- „Bob and Carol and Ted and Alice“ í Approaches to Natural Language, J. Hintikka o.fl. (ritstj.) (Reidel, 1973).
- „How to Russell a Frege-Church“ í The Journal of Philosophy, LXXII (1975).
- „Demonstratives“ og „Afterthoughts“ í Themes From Kaplan, Almog o.fl. (ritstj.) (Oxford, 1989).
- „Words“ í The Aristotelian Society Supplementary Volume, LXIV (1990).
- „A Problem in Possible World Semantics“ í Modality, Morality, and Belief, W. Sinnott-Armstrong o.fl. (ritstj.) (Cambridge, 1995).
[breyta] Tengill
[breyta] Heimild
- Greinin „David Kaplan (philosopher)“ á ensku útgáfu Wikipedia. Sótt 13. mars 2006.
