Þéttbýli

Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu

Þéttbýli er svæði þar sem að mannvirki og búsetustaðir manna liggja þétt saman miðað við nálæg svæði. Þéttbýlisstaðir geta verið þorp, bæir eða borgir. Þéttbýlisstaðir hafa verið til í árþúsundir en þéttbýlisvæðing hófst fyrir alvöru í iðnbyltingunni á Vesturlöndum á 19. öld og er nú í gangi í þróunarlöndunum en henni fylgja miklar efnahagslegar, umhverfislegar og félagslegar breytingar.

Mismunandi skilgreiningar á þéttbýli eru notaðar á milli landa, gjarnan er miðað við fjölda íbúa á flatarmálseiningu t.d. 1000 íbúa á fermílu í Bandaríkjunum eða 200 íbúa á ferkílómetra í Ástralíu. Stundum er gert að skilyrði að fjarlægð á milli húsa fari að jafnaði ekki yfir ákveðin mörk, t.d. 200 metra. Norrænu hagstofurnar nota sameiginlega skilgreiningu þar sem að mörk þéttbýlis og dreifbýlis miðast við byggðakjarna með 200 íbúum. Hagstofa Íslands heldur einnig utan um tölur um íbúafjölda í kjörnum sem að hafa yfir 50 íbúa, hafa áður haft yfir 50 íbúa eða stefna í það að hafa fleiri en 50 íbúa.

[breyta] Heimildir

• „Skilgreining Hagstofu Íslands á þéttbýli“. Sótt 28. nóvember 2005.
• Greinin „Urbanized Area“ á ensku útgáfu Wikipedia. Sótt 28. nóvember 2005.