Segunda Lei da Termodinámica

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

En canto a primeira lei da termodinámica estabelece a conservación de enerxía en calquera transformación, a segunda lei estabelece condicións para que as transformacións termodinámicas poidan ocorrer. En relación á transferencia de calor, de acordo coa segunda lei:

O calor non pasa espontaneamente dun corpo de menor temperatura (frío) para un corpo de maior temperatura (quente).

Unha outra maneira de ver a segunda lei é pola observación da súa relevancia. A primeira lei é na verdade, un principio de contabilidade de enerxía: as parcelas de enerxía deben sumarse. Ou sexa, a primeira lei trata das cantidades de enerxía. A segunda lei, entrementres , ao dicir que enerxía cinética (por exemplo) pode ser integralmente transformada en enerxía térmica (calor) mais non ao contrario, indica unha cualidade para a enerxía:

Imaxine un automóbil a 50 km/h. Supetamente é freado. Toda a súa enerxía cinética será eventualmente transformada en enerxía interna das pastillas de freo (e outras fontes de atrito) que quecerán. Finalmente, unha certa cantidade de calor será transferida ao medio ambiente. Entretanto, se eu ceder esta mesma cantidade de calor ao automóbil (ou ao freo), non botará a andar. A enerxía mecánica é máis nobre que o calor.

Para transformar calor en enerxía cinética, é preciso unha máquina térmica e esta non é 100% eficiente; sempre ten que haber un fluxo de calor dun foco quente a un foco frío para que algún calor se convirta en traballo, ademais a porcentaxe mínima que ese calor representa depende das temperaturas dos focos, isto é, a eficiencia máxima dunha máquina térmica depende das temperaturas dos focos de calor entre os que traballa. É por isto que se fala de degradación do calor cando este pasa a un corpo de temperatura inferior.

Porén o proceso inverso, a conversión de traballo en calor, pode ser íntegra, todo o calor é transformábel en traballo nun proceso.

Este principio dá lugar á definición da entropía, de xeito que outra formulación do mesmo é que en calquera proceso físico, a entropía dun sistema illado (i.e. o universo) aumenta (proceso irreversíbel) ou todo o máis mantense constante (proceso reversíbel).

Esta característica da entropía forneceu a base para que for considerada como a garante da irreversibilidade do tempo, e daquela a imposibilidade de viaxar ao pasado. As especulacións ao seu redor teñen feito furor na literatura de ciencia ficción.

Traballo en progreso: Este artigo é, polo de agora, só un esbozo. Traballa nel e contribúe a que a Galipedia mellore e medre.