B-17 Flying Fortress
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
O Boeing B-17 Flying Fortress (fortaleza voante) foi un famoso bombardeiro cuatrimotor pesado da Segunda Guerra Mundial. Fabricado dende 1935 e posto en servizo en 1937 coa forza aérea do exército dos Estados Unidos (USAAF) e a RAF de Gran Bretaña.
Efectuó miles de misións cos Aliados durante a guerra, sobre todo en Europa aínda que tamén tomou parte na campaña dol Pacífico, demostrando ser un dos máis fiables bombardeiros da contienda xunto co Consolidated B-24 Liberator. As últimas versións deste bombardeiro estaban armadas con 13 ametralladoras de 12,7mm e podían cargar case 8.000 kg de bombas (dependendo do modelo).
[editar] Historia
O B-17 baseouse no modelo B-299 de Boeing, que á súa vez viña dun prototipo anterior, o 294, de onde colleu a idea de utilizar catro motores, e nun modelo comercial de Boeing, o 247, de onde ven a construcción totalmente metálica.
En total fabricáronse 12.677 aparatos para os Aliados. A maior parte foron construídos nas plantas de Boeing en Seattle e Wichita, pero non foi este o único fabricante: tamén foron producidos por Douglas Aircraft Company na súa planta de Long Beach, e a subsidiaria Vega de Lockheed Corporation. Ao redor dun tercio do total, uns 4.750, perdéronse en misións de combate. Durante estas misións tiraron 640.036 toneladas de bombas sobre brancos europeos.
