Il Canto degli Italiani

Ón Vicipéid, an chiclipéid shaor.

Is é Il Canto degli Italiani (Gaeilge: Amhrán na nIodálach) amhrán náisiúnta na hIodáile. Tugtar Fratelli d'Italia ("A Bhráithre ón Iodáil") air freisin, nó Inno di Mameli - Iomann Mhameli. B'é Goffredo Mameli a chum an dán, thiar sa bhliain 1847, mar amhrán catha do lucht an Risorgimento.

   Fratelli d'Italia,
   l'Italia s'è desta,
   dell'elmo di Scipio
   s'è cinta la testa.
   Dov'è la vittoria?
   Le porga la chioma,
   che schiava di Roma
   Iddio la creò.

("A Bhráithre ón Iodáil,

D'éirigh an Iodáil amach anois,

Agus í ag caitheamh chlogaid Scipio

Thuas ar a cloigeann.

Cá bhfuil bandia an bhua?

Go gcroma sí síos a ceann,

Agus í ina daor ag an Róimh,

Mar a chruthaigh Dia í.")

       An Curfá:
       Stringiamoci a coorte,
       siam pronti alla morte.
       Siam pronti alla morte,
       l'Italia chiamò.
       Stringiamoci a coorte,
       siam pronti alla morte.
       Siam pronti alla morte,
       l'Italia chiamò! (Sì!)

("Cuirimis le chéile inár slua catha.

Tá muid ullamh le bás a fháil,

Nó chuir an Iodáil gairm orainn.

Cuirimis le chéile inár slua catha,

Tá muid ullamh le bás a fháil,

Nó chuir an Iodáil gairm orainn - muis!")

   Noi fummo da secoli
   calpesti, derisi,
   perché non siam popoli,
   perché siam divisi.
   Raccolgaci un'unica
   bandiera, una speme:
   di fonderci insieme
   già l'ora suonò.

("Leis na cianta anuas,

Tá muid faoi chois is in ísle brí,

Nó ní náisiún sinn,

Agus sinn dealaithe ó chéile.

Go dtuga an t-aon bhratach amháin,

An t-aon dóchas amháin le chéile sinn,

Nó bhuail an uair cheart anois

Le cur le chéile.")

       (Curfá)

   Uniamoci, uniamoci,
   l'unione e l'amore
   rivelano ai popoli
   le vie del Signore.
   Giuriamo far libero
   il suolo natio:
   uniti, per Dio,
   chi vincer ci può?

("Bímis aontaithe, bímis aontaithe,

Bímis le chéile is tugaimis grá dá chéile.

Nochtaimis bealaí Dé

Do náisiúin an tsaoil mhóir.

Tugaimis mionna is móidí go saorfaidh muid

Tailte ár ndúchais,

Más é Dia féin a d'aontaigh sinn,

Cé a bhéarfaidh ár mbua?")

       (Curfá)

   Dall'Alpi a Sicilia
   Dovunque è Legnano,
   Ogn'uom di Ferruccio
   Ha il core, ha la mano,
   I bimbi d'Italia
   Si chiaman Balilla,
   Il suon d'ogni squilla
   I Vespri suonò.

("Ó na hAilpeanna síos go dtí an tSicil,

Tá Legnano i ngach áit.

Tá croí agus lámh Ferruccio

Ag gach mac máthar againn.

Clann na hIodáile go léir,

Tugann siad Balilla orthu féin,

Agus gach stoc ag séideadh

Cheol Fheascar na Sicile.")

       (Curfá)

   Son giunchi che piegano
   Le spade vendute:
   Già l'Aquila d'Austria
   Le penne ha perdute.
   Il sangue d'Italia,
   Il sangue Polacco,
   Bevé, col cosacco,
   Ma il cor le bruciò.

("Níl i gclaímhte na n-amhas

Ach giolcóga sobhriste.

Baineadh a chlúmh

D'iolar na hOstaire.

D'ól sé fuil na hIodáile

agus fuil na Polainne

in éineacht leis an Rúiseach,

ach má d'ól, dódh a ghoile.")