زبان اردو

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

زبان اردو زبان ملی کشور پاکستان و یکی از ۲۳ زبان ملی در هندوستان است. از نظر تعداد گویش‌ور اردو بیستمین زبان جهان است.

این زبان یک زبان هیبریدی بشمار می‌رود که واژه‌های آن از زبان‌های فارسی، هندی، عربی و مغولی گرفته شده است اما دستور زبان آن بیشتر بر پایه دستور زبان فارسی و هندی است.

[ویرایش] تاریخچه

تا پیش از دوران تیموریان زبان فارسی در شبه قاره هند، به عنوان زبان داد و ستد فراگیر شده بود (نگا: زبان فارسی در شبه قاره هندوستان). پس از آنکه نوادگان تیمور لنگ، امپراتوری مغولی هند را ایجاد کردند زبان فارسی زبان رسمی امپراتوری شد. در سده‌های ۱۰ و ۱۱ میلادی، سربازان زیادی به ناحیه سند آمدند که به زبان‌های فارسی، ترکی ، عربی و ... سخن می‌گفتند. در طول سالیان دراز از آمیزش این زبان‌ها با هم و با زبان محلی مردم، زبان اردو فراگیر شد. اردو یک واژه ترکی به معنی لشکر است و بیانگر زبانی است که در میان سربازان رایج شد (۱).

[ویرایش] دستور زبان

از نظر دستور زبان تا اندازه زیادی همانند پارسی‌است. برای نمونه در این زبان کارواژه‌ها (فعل‌ها) در پایان جمله‌ها می‌آیند. مانند زبان پارسی دارای حرف تعریف نبوده و گاهی واژه یک پیش از اسم‌ها نقش حرف تعریف را دارد.