بخارا
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
شهر بُخارا یکی از کانون‌های دانش و ادب ایران پس از اسلام است که امروز جزیی از قلمرو جمهوری ازبکستان است.
فهرست مندرجات |
[ویرایش] تاریخچه
بخارا پایتخت سامانیان بود، ۸۵٪ مردم آن تا امروز نیز به زبان فارسی با گویش ویژه آسیای مرکزی که امروزه به زبان فارسی تاجیکی معروف شده حرف می‌زنند.
در سالهای ۱۹۲۴ میلادی بخارا و سمرقند با سیاست‌های شوروی پیشین از تاجیکستان جدا گشته و به ازبکستان پیوست. دولت ازبکستان با سیاست فارسی‌ستیزی خود همچنان محدودیت‌های آموزشی و رسانه‌ای سختی بر ضد زبان فارسی پیاده کرده است.
[ویرایش] اماکن و ابنیه تاریخی
- ارگ بخارا
- بالاحوض (سده 18 تا 20)
- آرامگاه سامانی (سده‌های 9 تا 10)
- قبرستان چشمه ایوب (1380 یا 1384-1385)
- مدرسه عبدالله‌خان (1596/98)
- مدرسه مادر خان (1556/57)
- مسجد بلند (سده 16)
- مجموعه گاوکشان (مسجد، مناره، مدرسه) (سده 16)
- خانقاه زین‌الدین‌خواجه (1555)
- مجموعه پای کلان (سده‌های 12 تا 14)
- مجموعه لب حوض (سده‌های 16 تا 17)
- مدرسه کاکل‌داش (1568/69)
- خانقاه نادر دیوانبیگی (1620)
- مدرسه الغ‌بیگ (1417)
- مدرسه عبدالعزیزخان (1652)
- مسجد بالاحوض (1712)
- آرامگاه سیف‌الدین باخرزی (نیمه دوم سده 13 - سده 14)
- آرامگاه بیانقلی‌خان (نیمه دوم سده 14 - 15 یا 16)
- مسجد نمازگاه (سده 12 تا 16)
- خانقاه فیض‌آباد (1598/99)
- مدرسه چهارمنار (1807)
- ستارهٔ ماه خاصه، سرای امیر بخارا (پایان سده 19، آغاز سده 20)
- چهاربکر (محل خاکسپاری خاندن شیخ جُبیره) (1560/63)
[ویرایش] نگارخانه
 مدرسه چهارمنار |
 مؤذنی در بخارا |
 محمدعلیم خان، امیر بخارا در 1911 |
[ویرایش] جُستارهای وابسته
[ویرایش] منابع
بخش اماکن تاریخی: ویکی‌پدیای ازبکی.
| ماد: | همدان |
| هخامنشیان: | شوش | پاسارگاد |
| اشکانیان: | دامغان | اشک‌آباد | تیسفون |
| ساسانیان: | تیسفون |
| طاهریان: | بخارا | نیشابور | مرو |
| صفاریان: | زرنج |
| سامانیان: | بخارا |
| زیاریان: | اصفهان |
| بوییان: | همدان | ری | شیراز |
| ايلخانيان: | مراغه | تبریز |
| صفویان: | اردبیل | تبریز | قزوین | اصفهان | ساری |
| افشاریان: | مشهد |
| زندیان: | شیراز | کرمان |
| قاجاریان: | ساری | تهران |
| پهلوی: | تهران |
