انریکو فرمی
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
انریکو فرمی، (متولد ۲۹ سپتامبر ۱۹۰۱ در رم، ایتالیا؛ درگذشت ۲۸ نوامبر ۱۹۵۴ در شیکاگو، ایالات متحده)، فیزیکدان ایتالیایی است. او شهرتش را بیشتر مدیون زحمتهایش در موضوع تباهی بتا، طراحی اولین رآکتور هسته‌ای و همچنین گسترش نظریه کوانتومی می‌باشد. فرمی سال ۱۹۳۸ موفق به دریافت جایزه نوبل فیزیک شد که در رابطه با کارهایش در مورد رادیواکتیوی انجام داده بود. وی یکی از بزرگترین فیزیکدانان هسته‌ای قرن بیستم به شمار می‌رود.
[ویرایش] زندگی
او در هفده سالگی به تحصیل فیزیک در دانشگاه پیزا پرداخت، که آن را با مقطع دکترا در مورد پراکندگی امواج ایکس سال ۱۹۲۲ به پایان رسانید.
بین سالهای ۱۹۳۰-۱۹۴۰ همراه با برونو پونتکوروو، در تحقیقات در مورد تویترینوها شرکت داشت.
فرمی تابستان ۱۹۴۴ به همراه خانواده‌اش به لوس‌آلاموس در نیومکزیکو رفت و به عنوان مشاور روبرت اوپنهایمر نقش به سزایی در ساخت و اختراع بمب اتمی داشت.
بعد از دریافت جایزه نوبل سال ۱۹۳۸، او همچنین موفق به کسب مدال ماکس پلانک در سال ۱۹۵۴ شد.
به نام فرمی، گاز فرمی (گازهای الکترونی)، فرمیون‌ها (گروهی از ذرات بنیادی) و همچنین عنصر شیمیایی فرمیوم اسمگذاری شده است. سازمان انرژی اتمی آمریکا به یادبود این دانشمند بزرگ، جایزه انریکو فرمی را به ارزش ۳۷۵۰۰۰ دلار پایه‌گذاری کرده، که هر ساله اعطا می‌شود.
[ویرایش] جستار وابسته
- آمار دیراک-فرمی
- انرژی فرمی
- فرمی (یکا)
- سطوح فرمی
