آواشناسی
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
| زبانشناسی |
| زبانشناسی نظری |
| آواشناسی |
| واج‌شناسی |
| واژه‌شناسی |
| نحو |
| معناشناسی |
| معناشناسی واژگانی |
| سبک‌شناسی |
| تجویز و توصیف |
| کاربردشناسی |
| زبانشناسی کاربردی |
| جامعه‌شناسی زبان |
| زبانشناسی شناخت |
| زبانشناسی تاریخی |
| گونه‌شناسی زبان |
| دستور گشتاری |
| ریشه‌شناسی |
آواشناسی دانش بررسی آواها و صداهای گفتاری است. این دانش که بخشی از زبانشناسی بشمار می‌آید با بررسی سرشت آواها و شیوه‌های تولید آنها سر و کار دارد. با اینکه حروف نوشتاری بازتاب‌دهنده آواهای گفتاری انسان‌ها هستند ولی زمینه کاری آواشناسان بیشتر درباره اصوات گفتار است تا نمادهایی که آنها را بازتاب می‌دهند. هرچند بخاطر پیوند تنگاتنگ این دو مقوله، برخی از واژه‌نامه‌ها دانش بررسی نمادها و حروف (یعنی نشانه‌شناسی) را همچون بخشی از مطالعات آوایی معرفی می‌کنند.
