Terena aŭtomobilo

El Vikipedio

Terenaj aŭtomobiloj (ĵipo, ĉia-terenaj, ekstervojaj aŭtomobiloj, teren-aŭtoj) estas aŭtomobiloj por veturo sur malfacilaj terenoj, ekster vojo kun firma surfaco (ekz. asfalta aŭ betona).

Ili havas la sekvajn karakterizaĵojn:

• alta ĉasio, rilate al la grundo
• grandaj radoj kaj malfajna pneŭa profilo
• ĉiurada movo
• tre malalte lokita movilo
• diferenciala blokilo
• kadra konstrumetodo
• alte-situanta aer-alsuĉilo kun polvoprotekto

Ili estas uzataj ĉefe de soldatoj, ĉasistoj, en la agro- kaj forstokulturo kaj en motorsporto. La terenaj aŭtoj estas parencaj al Sport-Utila Veturilo (angle Sports Utility Vehicle)]].

[redaktu] mezurnombroj

Por la terena veturkapablo ekzistas karakterizaj mezurnombroj:

• akvoprofundo estas tiu akvoprofundo, kiu estas traveturebla je malrapida veturo.
• suprenira kapablo (dekliveco)
• grunda libereco (maksimuma alto de mallarĝaj obstakloj)
• eskarpa angulo antaŭe kaj poste
• rampla angulo

[redaktu] tipaj terenaj aŭtomobiloj

• Unimog
• Munga
• Mercedes G-klaso, Wolf (Bundeswehr)
• VW Iltis
• Toyota Landcruiser
• Nissan Patrol
• Jeep
• Steyr-Daimler-Puch Haflinger kaj Pinzgauer
• Land Rover
• Hummer
• Lada Niva
• Suzuki Samurai/JIMNY

[redaktu] jure

En la Eŭropunia juro, terena veturilo estas difinita kiel motorveturilo de internacia klaso N (kun tuta maso de ĝis 2 t) aŭ M kaj kun sekvaj ekipaĵoj:

• Antaŭa kaj posta akso povas esti samtempe movitaj
• diferenciala blokilo.

Krom tio ekzistas preskriboj pri grunda libereco kaj trapenda angulo.