Παλαιοντολογία
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Η Παλαιοντολογία μελετά την ιστορία της ανάπτυξης της ζωής στη γη, των αρχαίων φυτών και ζώων, που βασιζεται στην έρευνα των απολιθωμάτων, αποδεικνύοντας την ύπαρξη τους διατηρημένη μέσα σε βράχους. Περιλαμβάνει τη μελέτη των οργανικών απολιθωμάτων, tracks, burrows, cast off parts, απολιθωμένων περιττωμάτων και χημικών καταλοίπων.
Πίνακας περιεχομένων |
[Επεξεργασία] Περίληψη
Η σύγχρονη παλαιοντολογία τοποθετεί την αρχαία ζωή στα εννοιολογικά της πλαίσια, μελετώντας τον τρόπο με τον οποίο οι μακρόχρονες (μακροσκοπικές) φυσικές αλλαγές της παγκόσμιας γεωγραφίας ("Παλαιογεωγραφία") και το κλίμα ("παλαιοκλίμα") επέδρασαν στην εξέλιξη της ζωής, πώς ανταποκρίθηκαν τα οικοσυστήματα σε αυτές τις αλλαγές αλλάζοντας με τη σειρά τους το πλανητικό περιβάλλον και πώς αυτές οι αμοιβαίες αντιδράσεις επηρέασαν τα σημερινά μοτίβα της βιοποικιλότητας. Οπότε η παλαιοντολογία έχει κοινά χαρακτηριστικά με τη γεωλογία, τη μελέτη των βράχων και την δομή των βράχων, καθώς και με τη βοτανική, τη βιολογία, τη ζωολογία, και την οικολογία, κλάδους που εμπλέκονται με τους ζωντανούς οργανισμούς και τους τρόπους αλληλεπίδρασης τους. Παλυνολογία είναι η μελέτη της γύρης, είτε σύγχρονης είτε γεωλογικής.
Οι κύριες υποδιαιρέσεις της παλαιοντολογίας περιλαμβάνουν την αρχαιοζωολογία (ζώα), την αρχαιοβοτανική (φυτά), και την μικροπαλαιοντολογία (microfossils). Οι Παλαιοζωολόγοι ειδικεύονται στην ασπόνδυλη παλαιοντολογία, που αφορά ζώα χωρίς σπονδυλική στήλη, ή στην σπονδυλωτή παλαιοντολογία, που αφορά απολιθώματα ζώων με σπονδυλική στήλη, συμπεριλαμβανομένων των απολιθωμάτων ανθρωποειδών (παλαιοανθρωπολογία). Οι Μικροπαλαιοντολόγοι μελετούν μικροσκοπικά απολιθώματα, περιλαμβανομένων οργανικών μικροαπολιθωμάτων (organic-walled microfossils) των οποίων η μελέτη ονομάζεται Παλυνολογία.
Υπάρχουν πολλές αναπτυσσόμενες ειδικότητες όπως η παλαιο-οικολογία, η αρχαιοβοτανική, η ιχνολογία (η μελέτη των ιχνών και των burrows) και η ταφονομία, η μελέτη του τι συνέβη στους οργανισμούς μετά την εξαφάνιση τους.
Οι κύριες περιοχές μελέτης περιλαμβάνουν την συσχέτιση των γεωλογικών στρωμάτων με τις γεωλογικές εποχές και τη μελέτη της εξέλιξης των ζωικών μορφών. Η Παλαιοντολογία χρησιμοποιεί την ίδια κλασική ταξινόμηση της διώνυμης ονοματολογίας που επινοήθηκε για τη βιολογία των ζωντανών οργανισμών στα μέσα του 18ου αιώνα απο τον Σουηδό βοτανολόγο Κάρολο Λινναίο και θέτει αυτά τα είδη σε ένα γενεαλογικό πλαίσιο, υποδεικνύοντας επιπλέον τους βαθμούς αλληλοσυσχέτισής τους με την τεχνικής της κλαδιστικής.
The primary economic importance of paleontology lies in the use of fossils to determine the age and nature of the rocks that contain them or the layers above or below. This information is vital to the mining industries and especially the petroleum industry. Simply looking at the fossils contained in a rock remains one of the fastest and most accurate means of telling how old that rock is.
Fossils were known by primitive man and were sometimes identified correctly as the remains of ancient lifeforms. The organized study of paleontology dates from the late 18th century.
 |
Αυτό το άρθρο χρειάζεται μετάφραση. Αν θέλετε να συμμετάσχετε, μπορείτε να επεξεργαστείτε το άρθρο μεταφράζοντάς το ή προσθέτοντας δικό σας υλικό και να αφαιρέσετε το {{μετάφραση}} μόλις το ολοκληρώσετε. |
[Επεξεργασία] Διακεκριμένοι Παλαιοντολόγοι
Οι Παλαιοντολόγοι κατατάσσονται ανάμεσα στις πιο ενδιαφέρουσες και εκκεντρικές μορφές στην ιστορία της επιστήμης. Ανάμεσα στους σημαντικότερους περιλαμβάνονται ο άγγλος Γουΐλιαμ Σμιθ που παρατήρησε πρώτος ότι παρόμοιες αλληλουχίες (σειρές) απολιθωμάτων ανευρίσκονται στον ίδιο τόπο και ο Ζορζ Κουβιέ που ξεκίνησε τη μελέτη των αρχαίων ζώων βασιζόμενος στα σημερινά ζώα. Στους αξιοσημείωτους Αμερικανούς περιλαμβάνονται οι Έντουαρντ Ντρίνκερ Κόουπ, Οθνίελ Τσαρλς Μαρς, Πωλ Σερένο, Χένρι Φέρφιλντ Όζμπορν, Λουΐ Αγκασίζ, Τσαρλς Γουόλκοτ και Ρόι Τσάπμαν Άντριους. Διακεκριμένοι Ευρωπαίοι παλαιοντολόγοι είναι ο φινλανδός Μπγιόρν Κουρτέν, o τσέχος παλαιοεντομολόγος Γιαρμίλα Κουκαλόβα-Πεκ. O Φραντς Νόπκα φον Φέλσο-Ζίλβας αναφέρεται συχνά ως πατέρας της παλαιοβιολογίας, ενός τομέα έρευνας που σχετίζεται με βιολογικά και οικολογικά συμπεράσματα, τα οποία είναι δυνατόν να εξαχθούν από απολιθώματα.
Η ιστορία περιλαμβάνει ένα μεγάλο αριθμό σημαντικών παλαιοντολόγων. Ο Κάρολος Δαρβίνος συγκέντρωσε απολιθώματα απο τα θηλαστικά της Νοτίου Αμερικής κατα τη διάρκεια του ταξιδιού του στην Beagle και μελέτησε απολιθωμένα δάση στην Παταγωνία. Ο Τόμας Τζέφερσον ενδιαφερόταν ιδιαίτερα για τα οστά των μαμούθ. Εκτος των ανασκαφών και της παρατήρησης δοντιών απο θηλαστικα(πηγκουίνων), ο George Gaylord Simpson έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο βοηθώντας να δημιουργηθεί η "Μοντέρνα Σύνθεση" της εξελικτηκής βιολογίας συνδιάζοντας ιδέες απο την βιολογία την παλαιοντολογία και την γενετική. Το βιβλίο του "Ρυθμός και Μορφή" είναι ενα στάνταρ στον χώρο. Prominent names in invertebrate paleontology include Steven Stanley, Stephen Jay Gould, David Raup, Geerat Vermeij, and Jack Sepkoski who have done much to expand our understanding of long-term patterns in the evolution of life on earth. The same is the case with Croatian scientist Dragutin Gorjanovic-Kramberger and his discovery of the "Krapina Man".
Other paleontologists include Yves Coppens. More modern figures in paleontology include John Ostrom, Bob Bakker, David B. Weishampel and Jack Horner.
[Επεξεργασία] Έρευνα
The work done in paleontology can be divided into field work, fossil preparation and laboratory processing, identification of taxa and other data collection, systematic description of new species, and collections management.
[Επεξεργασία] Δείτε επίσης
[Επεξεργασία] Εξωτερικές συνδέσεις
- Meganeura Ιστοσελίδα για την εξέλιξη των εντόμων και και την καταγραφή απολιθωμάτων.
- Δικτυακός τόπος για την Παλαιοβιολογία του Ινστιτούτου Smithsonian: Εισαγωγή
- Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας Μουσείο Παλαιοντολογίας - Συχνές ερωτήσεις για την Παλαιοντολογία
