Κουρτ φον Σλάιχερ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο Κουρτ φον Σλάιχερ (γερμ. Kurt von Schleicher, Brandenburg an der Havel, 4 Ιουλίου 1882 - Neubabelsberg 30 Ιουνίου 1934 ) ήταν Γερμανός στρατηγός και προτελευταίος καγκελάριος της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης.

Γιος Πρώσου αξιωματικού, αποφοίτησε από την στρατιωτική ακαδημία το 1900, και εντάχθηκε στον Αυτοκρατορικό Γερμανικό Στρατό. Εκεί γνώρισε τον Όσκαρ φον Χίντενμπουργκ, γιο του στρατάρχη και μελλοντικού Προέδρου του Ράιχ, Πάουλ φον Χίντενμπουργκ. Το 1910 ξεκίνησε εκπαίδευση επιτελούς, και μετά την ολοκλήρωσή της τοποθετήθηκε στο Γενικό Επιτελείο. Με την ιδιότητα αυτή υπηρέτησε σε διάφορες θέσεις κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Μετά τον πόλεμο, υποστήριξε την νέα δημοκρατική Σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση και εξελίχθηκε σε έναν από τους βασικούς συνεργάτες του στρατηγού Χανς φον Ζέεκτ στην αναδιοργάνωση των γερμανικών ενόπλων δυνάμεων (της Ράιχσβερ) κατά την δεκαετία του 1920. Προήχθη σε υποστράτηγο το 1929.

Λόγω των στενών του σχέσεων του με τον γηραιό Πρόεδρο φον Χίντενμπουυργκ, ο οποίος του είχε εμπιστοσύνη, ο Σλάιχερ αναδείχθηκε σε μείζονα πολιτικό παράγοντα το ταραχώδες διάστημα 1932-1933. Πρέσβευε την πολιτική του "δαμασμού" του Χίτλερ και των Ναζί μέσω της συμμετοχής τους σε έναν ευρύ δεξιό συνασπισμό, και ήρθε σε σύγκρουση με τον Υπουργό Αμύνης Βίλχελμ Γκραίνερ, όταν αυτός απαγόρευσε τα Τάγματα Εφόδου (SA). Χάρη στην μεσολάβησή του στον Χίντενμπουργκ, ο Φραντς φον Πάπεν σχημάτισε νέα κυβέρνηση μετά την παραίτηση του καγκελάριου Χάινριχ Μπρύνινγκ, στην οποία ο Σλάιχερ ανέλαβε το Υπουργείο Άμυνας. Μπροστά στο πολιτικό αδιέξοδο, ο Πάπεν πρότεινε την εγκαθίδρυση ενός αυταρχικού καθεστώτος μέσω στρατιωτικού πραξικοπήματος, αλλά ο Σλάιχερ, εκ μέρους του Στρατού, αρνήθηκε. Μετά τις εκλογές του Νοεμβρίου 1932, που έδωσαν πάλι τη νίκη στους Ναζί, η κυβέρνηση παραιτήθηκε, αλλά οι διαπραγματεύσεις για κυβέρνηση συνασπισμού με το NSDAP κατέρρευσαν. Τότε ο Σλάιχερ έπεισε τον Χίντενμπουργκ να απολύσει τον Πάπεν, και ανέλαβε ο ίδιος την Καγκελαρία, κυβερνώντας με προεδρικά διατάγματα. Με αυτό τον τρόπο έδωσε το χαριστικό πλήγμα στην αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος της Βαϊμάρης, και άνοιξε τον δρόμο για την άνοδο στην εξουσία του Χίτλερ, ο οποίος πρόβαλλε πλέον ως η μοναδική αξιόπιστη λύση. Ταυτόχρονα προσπάθησε να προσεταιριστεί και να αποσπάσει τον δημοφιλή Γρέγκορ Στράσσερ και τους οπαδούς του από το ναζιστικό κόμμα, αλλά η προσπάθεια αυτή απέτυχε, επισύροντας την έχθρα του Χίτλερ. Ήδη πίσω από την πλάτη του Καγκελάριου, ο ταπεινωμένος Πάπεν διαπραγματευόταν με τον Χίτλερ. Όταν κατέληξαν σε συμφωνία, με την έγκριση του Χίντενμπουργκ, ο Σλάιχερ, αιφνιδιασμένος, αναγκάστηκε σε παραίτηση στις 28 Ιανουαρίου 1933. Τον διαδέχτηκε στις 30 Ιανουαρίου ο Χίτλερ, με τον Πάπεν ως Αντικαγκελάριο. Μετά από την παραίτησή του ιδιώτευσε, αλλά η "προδοτική" στάση του απέναντι στο ναζιστικό κόμμα δεν ξεχάστηκε, και κατά την Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών στις 30 Ιουνίου 1934, ο Σλάιχερ, μαζί με την γυναίκα του, εκτελέστηκαν από ένα απόσπασμα των SS στο σπίτι τους στο Neubabelsberg.

Καγκελάριοι της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης
Φρίντριχ Έμπερτ | Φίλιπ Σάιντεμαν | Γκούσταφ Μπάουερ | Χέρμαν Μύλερ | Κώνσταντιν Φέρενμπαχ | Γιόζεφ Βιρτ | Βίλχελμ Κούνο | Γκούσταφ Στρέζεμαν | Βίλχελμ Μαρξ | Χανς Λούτερ | Χέρμαν Μύλερ | Χάινριχ Μπρύνινγκ | Φρανς φον Πάπεν | Κουρτ φον Σλάιχερ | Αδόλφος Χίτλερ