Sensus
vanuit Wikipedia, die vrye ensiklopedie.
'n Sensus is die proses van inligting insamel aangaande elke lid van 'n bevolking (nie noodwendig 'n menslike bevolking nie). Dit staan teenoor monsterneming (steekproefneming), waarin inligting oor slegs 'n deel van 'n bevolking ingesamel word. Om hierdie rede is dit 'n metode wat gebruik word om statistiese data te versamel, en is baie belangrik in demokrasie (stemming).
Inhoud |
[wysig] Antieke sensusse
In Antieke Rome is sensusse gebruik om belasting mee te bepaal. Die woord sensus kom van die Romeinse sensor, wat in beheer was van die telling van die Romeine bevolking en die bepaling van belastingkoerse. In die Bybel beskryf die boek Numeri sensusse wat deur God vereis is toe Moses die uitverkore volk uit Egipte gelei het. Koning Dawid van Israel het 'n volkstelling beveel soos in 1 Kronieke 21 beskryf, wat sterk deur God en sy onderdane afgekeur was. Die rede hiervoor is nie heeltemal duidelik nie, maar konserwatiewe en evangeliese Bybelskoliere glo dat God nie die Verenigde Koninkryk onder Konings Dawid en Salomo op sy eie mag tydens oorlog wou laat vertrou nie. 'n Ander rede wat gegee word is dat, soos in die Romeinse en Egiptiese sensusse, die sensus gebruik sou word om belasting te bepaal. 'n Romeinse sensus word ook in Lukas van die Nuwe Testament genoem.
[wysig] Moderne sensusse
Elke land het sy eie buro van statistiek wat sensusse afneem. In Suid-Afrika word dit elke vyf jaar deur Statistiek Suid-Afrika afgelê en verwerk.
