Fatıma Zehra

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Fatıma Zehra ayrıca Fatimeh El Zehra veya Ez Zehra (Arapça فاطمة الزهراء) olarak da bilinmektedir. Fatıma Zehra İslam'ın peygamberi Muhammed ve Muhammed'in ilk eşi Hatice'nin kızı ve seyyidlerin anasıdır. Arabistan'ın kuzeybatısında Mekke'de 614 (Şii inancına göre) veya 606 (Sünni inancına göre) doğmuştur ve Medine'de 632 yılında, babasının ölümünden 6 ay sonra ölmüştür. 624 yılında babasının kuzeni Ali ibn Ebi Talib ile evlenmiştir. Ali daha sonra Muhammed'in en büyük yardımcısı, daha sonrada 4. halife olarak müslümanların lideri olmuştur. (Şii inanca göre Ali halifelik hakkına sahip ilk kişidir)

Fatıma'nın Ali'den 2 oğlu (Hasan ibn Ali ve Hüseyin ibn Ali) ve 2 kızı (Umm Khultum bint Ali ve Zeynep bint Ali) olmuştur.

İki büyük müslüman grubu, Şiiler ve Sünniler, genel olarak bunlar hakkında fikir birliğindedirler fakat hayatının ayrıntıları ile ilgili farklı bilgiler öne sürmektedirler.