ภาษาไทยถิ่นใต้

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

ภาษาไทยถิ่นใต้เป็นภาษาถิ่นที่ใช้ในภาคใต้ของประเทศไทย นับแต่จังหวัดชุมพรลงไปถึงชายแดนประเทศมาเลเซียรวม 14 จังหวัดและบางส่วนของจังหวัดประจวบคีรีขันธ์ ภาษาไทยถิ่นใต้มีเพียงภาษาพูดเท่านั้นไม่มีตัวอักษรเขียนเฉพาะ

ภาษาไทยถิ่นใต้แยกออกเป็น 3 กลุ่ม คือ

• ภาษาไทยถิ่นใต้ตะวันออก ได้แก่ภาษาไทยถิ่นใต้ที่พูดทางตะวันออกของชายฝั่งทะเล บริเวณจังหวัดตรัง นครศรีธรรมราช สงขลา สตูล ปัตตานี และนราธิวาส ภาษาไทยถิ่นใต้ที่อยู่ในจังหวัดเหล่านี้ จะมีลักษณะของภาษาคล้ายคลึงกัน
• ภาษาไทยถิ่นใต้ตะวันตก ได้แก่ ภาษาไทยถิ่นใต้ที่พูดอยู่บริเวณพื้นที่จังหวัด กระบี่ พังงา ภูเก็ต ระนอง สุราษฎร์ธานี และชุมพร ภาษาไทยถิ่นใต้ที่พูดอยู่บริเวณพื้นที่จังหวัดเหล่านี้ จะมีลักษณะเด่นที่คล้ายคลึงกัน เช่นออกเสียงคำว่า แตก เป็น แตะ
• ภาษาไทยถิ่นใต้สำเนียง เจะเห ได้แก่ ภาษาไทยถิ่นใต้ที่พูดอยู่บริเวณพื้นที่จังหวัดนราธิวาส และจังหวัดปัตตานี (อ.ยะหริ่ง ,อ.ปานาเระและ อ.สายบุรี )

ปัจจุบันกลุ่มคนในจังหวัดนราธิวาสที่พูดภาษาไทยถิ่นใต้ จะมีคนในจังหวัดอื่นๆ ที่มาอาศัยหรือมาทำงานในจังหวัดนราธิวาสจึงนำภาษาของแต่ละจังหวัดมาพูดกันในกลุ่มของจังหวัดนั้นๆ ส่วนใหญ่จะเป็นคนของจังหวัดพัทลุง สงขลา นครศรีธรรมราช และสุราษฎร์ธานี คนนราธิวาส จึงมีภาษาไทย 2 สำเนียง คือ ภาษาไทยถิ่นใต้สำเนียง เจะเห และสำเนียงภาษาไทยถิ่นใต้ตะวันออก

[แก้] ตัวอย่างคำศัพท์

[แก้] พืช ผัก ผลไม้

• มะม่วงหิมพานต์ = กาหยู (ใช้มากในแถบ ภูเก็ต พังงา ), ยาร่วง,หัวครก ( ใช้มากแถบพัทลุง สงขลา), ม่วงเล็ดล่อ
• ชมพู่ = ชมโพ่แก้ว
• ฝรั่ง = ชมโพ่ ยาหมู่
• ฟักทอง = น้ำเต้า
• ฟัก = ขี้พร้า
• ขมิ้น = ขี้หมิ้น
• ตะไคร้ = ไคร
• พริก = ดีปลี โลกแผ็ด
• ข้าวโพด = คง (คำนี้มาจาก jagong ในภาษามลายู )
• มะละกอ = ลอกอ
• สับปะรด = หย่านัด (คำนี้ใช้ทั่วไปทั้งภาคใต้ บางครั้งจะออกเสียงเป็น หย่าน-หัด ), มะ-หลิ (คำนี้ใช้มากในเขตจังหวัดพัทลุง และ อ.รัตภูมิ , อ.สะทิ้งพระ, อ ระโนด ของจังหวัดสงขลา)
• ดอกมะลิ = ดอกเมละ(เสียง อิ แปลงเป็นเสียง เอะ)
• แตงโม = แตงจีน
• ละมุด = ซ่าว้า ( คำนี้ใช้เฉพาะในเขตสงขลา สตูล พัทลุง มาจาก sawa ในภาษามลายู )
• ผลไม้ที่มีคำว่า "มะ" นำหน้า(บางคำ)จะเปลี่ยนเป็น "ลูก" เช่น มะม่วง-ลูกม่วง, มะนาว-ลูกนาว, มะขาม-ลูกขาม, มะเขือ-ลูกเขือ เป็นต้น

[แก้] ทั่วไป

• เป็นไงบ้าง/อย่างไรบ้าง = พรือมัง,พันพรือ (สงขลา จะออกเสียงว่า ผรื่อ เช่น " ว่าผรื่อ " = ว่าอย่างไร)
• ตอนนี้ ปัจจุบัน = หวางนี่(คำนี้ใช้ ในภาษาถิ่นใต้ทั่วไป), แหละนี่ (คำนี้จะใช้เฉพาะในเขตอ.จะนะ, อ.นาทวี, อ.เทพา,อ. สะบ้าย้อย ของ จ.สงขลา และ อ.โคกโพธิ์ จ.ปัตตานี)
• โง่ = โม่ โบ่
• วัว = ฮัว (มาจากคำว่า งัว ในภาษาเก่า เนื่องจากในสำเนียงใต้จะไม่มีเสียง ง. งู แต่จะใช้เสียง ฮ.นกฮูก แทน)
• เจ้าชู้ = อ้อร้อ (จะใช้เฉพาะ กับผู้หญิง เช่น สาวคนนี้ อ้อร้อ จัง คำๆนี้มีความหมายในแง่ลบ ใกล้เคียงกับคำว่า แรด ในภาษากรุงเทพ)
• ทุกข์ ลำบาก = เสดสา (เช่น ปีนี้เสดสาจัง = ปีนี้ลำบากมาก)
• กลับบ้าน = หลบบ้าน
• เยอะๆ หลายๆ = ลุย จังหู จังเสีย กองเอ
• ไปไหน มาไหนคนเดียว = มาแต่สวน
• แฟน = แควน
• ตะหลิว = เจียนฉี
• ชะมด = มูสัง
• อร่อย = หร่อย
• อร่อยมาก = หร่อยจังหู หร่อยพึด
• ไม่ทราบ = ม่ารู่ม้าย

ภาษาไทยถิ่นใต้ เป็นบทความเกี่ยวกับ ภาษา หรือ ตัวอักษร ที่ยังไม่สมบูรณ์ ต้องการตรวจสอบ เพิ่มเนื้อหา หรือเพิ่มแหล่งอ้างอิง คุณสามารถช่วยเพิ่มเติมหรือแก้ไข เพื่อให้สมบูรณ์มากขึ้น