Zrywka drewna
Z Wikipedii
Zrywka drewna – w leśnictwie: czynność transportu drewna okrągłego z miejsca pozyskania (od pnia) do miejsca załadunku, składowania, wstępnej obróbki itp. Jest to najtrudniejsza i najkosztowniejsza faza transportu, ze względu na duże rozproszenie surowca drzewnego i niekorzystne warunki przyrodnicze (np. w górach). Ze względu na rodzaj użytej siły, zrywkę można podzielić na:
- ręczną, w tym ręczną grawitacyjną polegającą na zsuwaniu drewna po stoku,
- wykonywaną przy pomocy zwierząt: końmi – konną (w innych krajach również słońmi),
- grawitacyjną:
- przy użyciu ryz (ziemnych, lodowych, śniegowych, drewnianych, plastikowych, metalowych),
- przy uzyciu ślizgów (najczęściej drucianych, kolejką Szotkowskiego),
- mechaniczną wykonywaną:
- pojazdami mechanicznymi:
- ciągnikami rolniczymi (uniwersalnymi),
- ciągnikami specjalistycznymi:
- skiderami (skidderami),
- forwarderami,
- wciągarkami,
- kolejkami linowymi,
- rzadko również sterowcami, balonami lub helikopterami.
- pojazdami mechanicznymi:
Ze względu na sposób transportowania drewna zrywkę dzieli się na:
- wleczoną – kiedy praktycznie cała długość zrywanej drewna dotyka do ziemi (ściółki),
- półpodwieszoną – kiedy najczęściej odziomek jest podniesiony do góry a wierzchołek ciągnie się po ziemi,
- podwieszoną – kiedy drewno nie ma kontaktu z glebą.
Zrywka wleczona występuje najczęściej przy wykorzystaniu koni, ciągników rolniczych, wciągarek. W przypadkach tych jest możliwa modyfikacja zmiejszająca wystepujące opory – po zastosowaniu specjalistycznych urządzeń. Zrywkę półpodwieszoną wykonują skidery, podwieszoną – forwardery. Przy wykorzystaniu zrywki kolejkami linowymi może wystąić każda z wymienionych sytuacji.
Zrywka bardzo często wywiera negatywny wpływ na środowisko. Szczególnie zrywka wleczona – powoduje przemieszczanie powierzchniowych partii gleby, przyśpieszenie procesów erozji stokowej, niszczenie runa leśnego itp.