Wajbaszika
Z Wikipedii
Pogląd Wajbaszika należy do wczesnych poglądów w Buddyźmie o naturze rzeczywistości stosowanych obecnie w naukach Buddyzmu Tybetańskiego. Jest to tam podstawowy, pierwszy etap w stopniach medytacji na tzw. "pustość" (Sanskryt. Siunjata) i wraz z poglądem Sautrantiki zaliczany jest to nauk Hinajany. Wajbaszika podobnie jak Sautrantika należała do sanskryckiej buddyjskiej szkoły Sarvastivada.
Wajbaszika opisuje ostateczną rzeczywistość jako najmniejsze, niepodzielne cząsteczki materii, które zmieniają się z chwili na chwilę. Wszystko istnieje na poziomie konwencjonalnym jako twory zbudowane z owych najmniejszych, niepodzielnych cząsteczek. Nic nie posiada więc własnej indywidualnej egzystencji, gdyż ostatecznie istnieją tylko owe takie same cząsteczki. Nie istnieje rzadna niepodzielna, oddzielna i trwała tożsamość "ja", którą można by było odnaleźć w tych cząsteczkach.
Pogląd ten można odnieść do praktyki Arhata, który rozpatruje rzeczywistość "ja", jako twór, źródło cierpień, który należy porzucić w praktyce, aby osiągnąć Nirwanę, rozumianą jako wyzwolenie od Samsary.
