Vancouver (wyspa)
Z Wikipedii
Vancouver – wyspa w Kanadzie, w prowincji Kolumbia Brytyjska, na Oceanie Spokojnym. Jest oddzielona od stałego lądu Ameryki Północnej cieśninami Georgia, Queen Charlotte, Johnstone i Juan de Fuca. Powierzchnia 31 284 km², długość 460 km, szerokość 50-80 km. Najwyższy szczyt to Golden Hinde (2200 n.p.m.).
Wyspa ma około 750 tys. mieszkańców (2002). Z tego około połowa mieszka w mieście Victoria, które jest stolicą Kolumbii Brytyjskiej.
[edytuj] Historia
Z badań archeologicznych wynika, że Indianie mieszkali na wyspie co najmniej przez ostatnie kilka tysięcy lat. Na początku XIX wieku na wyspie żyło około 15 tys. Indian. Z powodu chorób liczba ich zmalała do 5600 w 1881 i pozostała na tym poziomie do wczesnych lat 50. Do lat 90. liczba znowu wzrosła do ponad 15 tys., czyli około 3% ludności wyspy, podzielonej na 44 "narody" (szczepy). Na wyspie istnieje 271 rezerwatów indiańskich.
Pierwszymi Europejczykami, którzy ujrzeli wyspę, byli prawdopodobnie marynarze z ekspedycji Francis Drake'a. W trakcie swojej wyprawy dookoła świata (1577-1580) Drake prawdopodobnie zahaczył o wyspę, płynąc na północ wzdłuż wybrzeża Ameryki Północnej.
Odkrywcy i kupcy Hiszpanii, Rosji, Francji, Wielkiej Brytanii i Ameryki zaczęli zapuszczać się na wody północno-wschodniego Pacyfiku w XVIII wieku. Wielka Brytania stopniowo wyparła innych konkurentów przez działalność swoich kompanii handlowych, obecność brytyjskiej floty i udane negocjacje w Europie. Największym konkurentem Wielkiej Brytanii była tu Hiszpania, której udało się utrzymać na wyspie przez kilka lat osadę Fort San Miguel. Była to jedyna osada hiszpańska na terenie obecnej Kanady.
W 1778 wyspę odwiedziła trzecia ekspedycja Jamesa Cooka. Uczestnikiem tej ekspedycji był George Vancouver, który w latach 1792-1794 dowodził kolejną ekspedycją, mającą za zadanie badanie wybrzeża Ameryki Północnej od Kalifornii do Alaski. Ekspedycja opłynęła wyspę i sporządziła dokładne mapy hydrograficzne. Od nazwiska dowódcy ekspedycji wyspa otrzymała swoją obecną nazwę.
Dopiero w 1843 brytyjska Kompania Zatoki Hudsona założyła pierwszą brytyjską osadę na wyspie, Fort Victoria. W 1846 traktat oregoński, wytyczający granice między terytoriami należącymi do Wielkiej Brytanii i USA, ostatecznie oddał wyspę w brytyjskie posiadanie. Na wyspie utworzono kolonię w 1849. W 1866 zjednoczono ją z Kolumbią Brytyjską na stałym lądzie. Ta z kolei stała się częścią Kanady w 1871.
