Taniec w renesansie
Z Wikipedii
Taniec w renesansie - w okresie renesansu tańce popularne w średniowieczu uległy pewnej ewolucji, głównie pod wpływem wybitnych twórców tańców dworskich. Z tego powodu w większości są zaliczane właśnie do tej kategorii. Według innej terminologii, zalicza się je do tańców historycznych.
Najstarsze wzmianki pochodzą z XV wieku z manuskryptów włoskich, francuskich, burgundzkich i angielskich. Do najważniejszych traktatów zaliczają się:
- Domenico da Piacenza - De Arte saltandi et choreas ducendi (1416)
- Guglielmo Ebreo (Pesarese) - Trattato dell'arte del ballo (XV wiek)
- Domenico da Ferrara - Liber Ballorum (teksty nie wydany, XV wiek)
- Antonio Corazzano - Libro sull'arte del danzare (1463)
- Rinaldo Rigoni - Il Ballarino perfetto - Milano (1468)
- Les Basses Danses de Marguerite d'Autriche - Bruksela (1495)
- Johannes Cochläus - Hie Jnnen sindt geschriben die wellschen tenntz - Norymberga (1517)
- Marco Fabrizio Caroso - Il Ballarino - Venezia (1581)
- Thoinot Arbeau - Orchésographie - Langres (1588)
- Cesare Negri - Le Gratie d'Amore - Milano (1602)
- John Playford - The Dancing Master - London (1650)
- Claude Francois Ménestrier - Traité des tournois, joustes, corrousels et autres spectacles publics - Lion, Jacques Huguet (1669)
Wielkie widowiska, wystawiane w tym okresie na królewskich dworach, dały początek nowym formom sztuki - baletowi i operze.
Do najważnieszych tańców tej epoki zaliczają się:
- basse danse
- branle
- pawana
- piva
- galliarda
- saltarello
- ductia
- estampie
- faranadola
- chorea
