Stanisław Nagy

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Stanisław kardynał Nagy

Herb

Dewiza	In Te Cor Jesu Speravi W Tobie, Serce Jezusa, swą ufność złożyłem
Data wyboru	28 września 2003
Urodzony	30 września 1921

Stanisław Nagy (urodzony 30 września 1921) - jeden z polskich kardynałów Kościoła rzymskokatolickiego. Sercanin. Profesor teologii fundamentalnej. Autor licznych publikacji naukowych.

[edytuj] Życiorys

Kardynał Stanisław Nagy, S.C.I. urodził się 30 września 1921 w Bieruniu Starym w śląskiej, górniczej rodzinie. 8 lipca 1945 otrzymał święcenia kapłańskie w Zgromadzeniu Najświętszego Serca Jezusowego z rąk ówczesnego biskupa pomocniczego Krakowa Stanisława Rosponda. W latach 1952-1958 był rektorem seminarium zakonnego w Tarnowie, a następnie kierował Studium Teologicznym w Krakowie, które powstało z jego inicjatywy. Związany z Katolickim Uniwersytetem Lubelskim - w 1952 obronił tam pracę doktorską, w 1968 uzyskał habilitację, w 1979 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, zaś w 1985 profesora zwyczajnego. Od 1958 aż do przejścia na emeryturę wykładał teologię fundamentalną na KUL. W latach 1972/1973 i 1973/1974 był prodziekanem Wydziału Teologii, kierował Katedrą Eklezjologii Fundamentalnej, Sekcją Teologii Porównawczej i Ekumenicznej, przewodniczył Senackiej Komisji Stypendialnej. Przewodniczył Radzie Naukowej Instytutu Jana Pawła II. Przez kolejne kadencje przewodniczył Sekcji Wykładowców Teologii Fundamentalnej przy Komisji Episkopatu ds. Nauki. Z nominacji Jana Pawła II przez dwie kadencje był członkiem Międzynarodowej Komisji Teologicznej. Brał udział w pracach Komisji Episkopatu do Spraw Ekumenizmu, był także członkiem Komisji Mieszanej Katolicko-Luterańskiej powołanej przez watykański Sekretariat ds. Jedności Chrześcijan i Światową Federację Luterańską. Dwukrotnie brał udział w charakterze eksperta w Synodach Biskupów w Rzymie (1985 i 1991).

Zamieszkały w Krakowie, jeździł z wykładami do Lublina i Wrocławia na tamtejszy Papieski Wydział Teologiczny. W pociągu relacji Kraków-Lublin poznał podobno Karola Wojtyłę, z którym łączyła go później przyjaźń, wyprawy po górach i bliska współpraca.

13 października 2003 został wyświęcony na arcybiskupa ze stolicą tytularną Holarensis. 21 października 2003 podniesiony do godności kardynalskiej przez papieża Jana Pawła II z diakonią kościoła S. Maria della Scala (Matki Bożej na Schodach).