Schizma wschodnia
Z Wikipedii
Wielka schizma ("Schizma wschodnia" jest to błędna nazwa, nie nastąpiło bowiem oderwanie się Kościoła na Wschodzie od Kościoła, był to rozłam całości Kościoła na dwie części. Poprawna nazwa to "Wielka Schizma")- rozłam między chrześcijaństwem wschodnim i zachodnim. Bezpośrednią przyczyną było ekskomunikowanie przez papieża Leona IX patriarchy Konstantynopola Michała I Cerulariusza (1054), który w rewanżu ekskomunikował cały Kościół rzymski i jego głowę, papieża. Wielką schizmę wschodnią poprzedziły dwie inne, schizma Akacjusza (484) i schizma Focjusza (861).
Bezpośrednią przyczyną schizmy był spór o Filioque. Rozłam miał podstawy w pogłębiających się różnicach kulturowych, politycznych i językowych, między Bizancjum, a Kościołem rzymskim, takich jak:
- Rywalizacja pomiędzy Kościołem Bizantyjskim a Rzymskim o strefy wpływów w Europie, szczególnie na słowiańszczyźnie.
- Różnice religijne, Kościół Wschodni odrzucał część dogmatów rzymskich
- Różnice organizacyjne
- Rzym od drugiej połowy IX wieku dążył do podporządkowania sobie Wschodu.
Liczne próby pojednania nie dały efektów. Pierwszym ważnym krokiem w tym względzie okazało się dopiero wzajemne zniesienie klątw, będące dziełem papieża Pawła VI i patriarchy Atenagorasa (1965).
