Samolot odrzutowy
Z Wikipedii
Samolot odrzutowy, odrzutowiec – samolot, którego napęd stanowi jeden lub więcej silników odrzutowych. Ściślej rzecz biorąc silniki są najczęściej turboodrzutowymi albo turbowentylatorowymi. Samoloty te rozwijają znaczne prędkości, często poddźwiękowe, a nawet naddźwiękowe. Na bezchmurnym niebie można je łatwo dostrzec dzięki podłużnej smudze kondensacyjnej, jeśli lecą odpowiednio wysoko (choć naprawdę każdy samolot potrafi ją wytworzyć lecąc w atmosferze o odpowiednio dużej wilgotności).
[edytuj] Pierwsze odrzutowce
Pierwsze prace nad silnikiem odrzutowym rozpoczęły się w latach 30. XX wieku. Pracowały nad nim zespoły z Wielkiej Brytanii pod przewodnictwem Franka Whittle'a oraz z Niemiec z Hansem von Ohairem na czele. Niemcom jako pierwszym udało się wznieść samolot odrzutowy w powietrze. Był to Heinkel He 178. Jego pierwszy lot odbył się w 1939 r. Nieco później pojawił się Gloster E.28/39- pierwszy odrzutowiec angielski.
Wojenną sławę zdobył Messerschmitt Me 262. Swoją pierwszą potyczkę stoczył w 1944 roku. Jego osiągi znacznie przekraczały prędkości samolotów aliantów. Maszyna ta pojawiła się jednak zbyt późno, by znacząco wpłynąć na wynik II wojny światowej.
[edytuj] Prędkość dźwięku
14 października 1947 r. po raz pierwszy udało się bezpiecznie pokonać prędkość dźwięku. Dokonał tego Charles "Chuck" Yeager, na rakietoplanie Bell X-1. Wcześniejsze próby przekroczenia tej "magicznej" prędkości kończyły się najczęściej zniszczeniem samolotu.
[edytuj] Pasażerskie odrzutowce
Pierwszym odrzutowcem pasażerskim był De Havilland Comet. Wszedł do regularnej służby w 1952 r. Wzrost popularności lotów pasażerskich przyczynił się do powstania takich samolotów jak Boeing 747, mogący przewozić ponad 500 pasażerów, czy też Concorde - najszybszy samolot pasażerski na świecie, osiągający prędkość 2150 km/h.
Zobacz też: silnik lotniczy.
