Sól potasowa
Z Wikipedii
Sól potasowa (sylwinit) – skała osadowa, chemiczna powstała podczas wysychania mórz i słonych jezior.
Jeśli parowanie przewyższa dopływ wody słodkiej do odciętych zatok lub mórz otoczonych pustynnymi lądami to następuje strącanie się soli. W ten sposób tworzą się osady soli kamiennej, soli glauberskiej, soli potasowych, soli magnezowych, gipsu.
Sole wydzielają się zwykle w porządku odwrotnym do ich rozpuszczalności (najpierw gips i anhydryt, następnie sól kamienna, sole magnezowe a na końcu sól potasowa).
[edytuj] Właściwości:
Sól potasowa składa się przede wszystkim z sylwinu i halitu, także z polihalitu, anhydrytu, gipsu, kizerytu, kainitu, karnalitu, epsomitu i minerałów ilastych.
- Sól potasowa jest podobna w głównych cechach do soli kamiennej,
- jest miękka, plastyczna i łatwo rozpuszcza się w wodzie,
- ma drobno- lub średnioziarnistą strukturę
- ma masywną, przeważnie warstwowaną teksturę
- różni się:
- smakiem (przeważnie gorzki),
- nieco większą twardością
- barwą: biała, szara, żółtawa, czerwonawa, niebieskawa, szarozielona.
Mielona używana jest jako nawóz mineralny.
Największe złoża na świecie znajdują się w:
- Rosji - Solikamsk na Uralu, zatoka Kara-Bogaz (wschodnie wybrzeże M.Kaspijskiego).
- Białorusi (Soligorsk)
- Kandzie (prowincja Saskatchewan)
- Niemczech (Hanower, Merkers)
- W Polsce występuje w kujawskich słupach solnych w Inowrocławiu, Wapnie, Kłodawie.
