Robert Głębocki
Z Wikipedii
Robert Głębocki (ur. 2 stycznia 1940 w Trepałowie, Wileńszczyzna, zm. 21 lutego 2005 w Gdańsku), polski astrofizyk, działacz państwowy.
Studiował na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu (ukończył w 1961), tam również obronił pracę doktorską. Po studiach pracował w Zakładzie Astrofizyki PAN, od 1970 związany z Uniwersytetem Gdańskim. W 1979 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, w 1989 profesora zwyczajnego. Pełnił funkcję prodziekana Wydziału Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Gdańskiego (1972-1978); w 1981 wybrany na rektora, już w kwietniu 1982 jako działacz "Solidarności" został odwołany.
W latach 1982-1985 był wiceprzewodniczącym Rady Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego. W styczniu 1991 został powołany na stanowisko ministra edukacji narodowej w rządzie Jana Krzysztofa Bieleckiego i pełnił tę funkcję do grudnia t.r., od maja do grudnia 1991 był równocześnie wiceprzewodniczącym Komitetu Badań Naukowych. W kolejnych latach zasiadał w senacie Uniwersytetu Gdańskiego. Pozostawał aktywny także w życiu politycznym jako przewodniczący Krajowej Komisji Rewizyjnej Unii Wolności (1994-1996). Zasiadał w Sejmiku Województwa Pomorskiego, gdzie pełnił funkcję przewodniczącego Komisji Nauki, Edukacji, Kultury i Sportu.
Był specjalistą astrofizyki i astronomii, autorem ponad 50 publikacji naukowych w pismach polskich i zagranicznych. W latach 1973-1979 i 1983-1989 był wiceprezesem, a 1989-1995 prezesem Polskiego Towarzystwa Astronomicznego. Dwukrotnie pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Komitetu Astronomii PAN (1984-1989, 1993-1997); w latach 1993-1999 był dyrektorem Instytutu Fizyki Teoretycznej i Astrofizyki Uniwersytetu Gdańskiego. Przewodniczył Radzie Fundacji Astronomii Polskiej im. Mikołaja Kopernika. Otrzymał trzy nagrody Ministra Edukacji Narodowej.
Jacek Fisiak | Henryk Samsonowicz | Robert Głębocki | Andrzej Stelmachowski | Zdobysław Flisowski | Aleksander Łuczak | Ryszard Czarny | Jerzy Wiatr | Mirosław Handke | Edmund Wittbrodt | Krystyna Łybacka | Mirosław Sawicki | Michał Seweryński | Roman Giertych